Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

olanm hitama doğru varlığıdır. Ölüm Dasein’ı varolduğu andan itibaren
devralan bir varlık minvalidir. ‘Bir insana can geldiği andan itibaren o
insan can vermeye de hazır olur.”1
Hitama doğru varlık olarak hitamın ontolojik sarihliğini, Dasein’m
bu varlık minvalinden hareketle sağlamak gerekir. Ve muhtemelen hitamın
eksistensiyal belirlenimini yaptıktan sonra henüz-olmamışlığm
varoluşsal varlığını (ki o, “hitamdan” “öncedir”) idrak etmek mümkün
olabilecektir. Hitama doğru varlığı eksistensiyal bakımdan açığa kavuşturduktan
sonra ancak Dasein’ın bütünlüğüne ilişkin sözlerimizin olası
anlamım ihata etmemizi sağlayacak yeterli bir zemini elde edebilmiş
olacağız; eğer bahse konu bütünlük sahiden de “hitam" olarak ölümle
tesis ediliyor olacaksa.
Henuz-olmam işliği açığa kavuşturmak suretiyle hitamın karakteri-
zasyonunu yapma ve böylelikle Dasein’sal bütünlüğü anlama denememiz
[246] sonuçta hedefine ulaşamamıştır. Bu deneme, bir tek şu menfi
sonucu doğurmuştur: Dasein’m öylece hep var olduğu kendi henüz-
olmamışlığı, noksanlık olarak yorumlanmaya karşı ayak diremektedir.
Dasein’m varolarak var olduğu hitama doğru var olmayı, hitam-oluş
olarak belirlemek uygun değildir. Aynı zamanda etüdümüz şunu göstermiş
olmalıdır ki, atılan adımlarımızı tümüyle gerisin geriye çevirmek
zorundayız. Mesele edindiğimiz: fenomenin (henüz-var-olmamaklık, hitam,
bütünlük) müspet karakterizasyonunu sağlamak istiyorsak eğer,
Dasein’ın varlık konstitüsyonunu sarih biçimde cihet kabul etmemiz
gerekir. Söz konusu sarihliğin yanlış yollara düşmemesi için ve onu
menfi biçimde güvence altma alabilmek üzere, Dasein’a ontolojik bakımdan
ters düşen hitam ve bütünlük yapılarının mmtıkasal aidiyetini
idrak etmemiz lazımdır.
Ölümün ve-onun hitam karakterinin müspet eksistensiyal analitik yorumunu,
Dasein’m şu ana kadar elde ettiğimiz temel konstitüsyonunun,
yani ihtimam-göstermeklik fenomeninin rehberliğinde icra edeceğiz.
§ 49. Ölümün Eksistensiyal Analizinin Bu Fenomenin Olası Diğer
Yorumlarından Ayrılıp Sınırlandırılması
Ölümün ontolojik yorumunun1 sarihliğini şu şekilde güçlendireceğiz;
Söz konusu yorumun neleri sorgulamadığı ve işbu yorumdan han­
1) D er Ackerm ann aus Böhm en, haz. A. Bernt ve K. Burdach (Vom M ittelaher zu r Reform ation.
Forsriıung^tt zxır G eschichte der âeutschen Bildung, haz. K. Burdach, c. 3 , 2. Kesim) 1917,
20. Bölüm , s. 46.
a) Yani fundam ental-ontoîojik olarak.
261