Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

o nedene asla hakim olamamaktaysa da bir şeylere neden oluşu, varolmak
suretiyle devralmak durumundadır, işte kendi kendinin fırlatılmış
nedeni olarak var olmaktır varhk-imkanı ki, ihtimam-göstermeklikte
söz konusu olan da budur.
Bir şeylere neden olarak, yani fırlatılmış biçimde varolapk Dasein,
hep kendi imkanlarının gerisinde kalır. Dasein hiçbir zaman kendi
nedeninin öncesinde varolamamakta, hep ondan ve o olarak varolabil-
mektedir. Buna göre, bir şeylere neden olmak demek, kendi zati varlığına
temelden asla hakim olamamak demektir. îşte bu hakim olam a­
yış, fırlatılmışlığm eksistensiyal anlamına aittir. Bir şeylere neden olarak
o, kendi kendinin bir batılı olarak var olmaktadır. Batıl katiyetle
mevcut-olmamak ya da var olmamak demek değildir. Batıl öyle bir değildir
ki bu, Dasein’ın varlığım , onun fırlatılmışlığıni tesis eder. Bu değilin
değil-karakteri eksistensiyal bakımdan belirlenmiştir: Dasein
kendi olarak varolurken, kendini fırlatılmış varolan olarak var eder.
Dasein kendisi sayesinde değil [285] kendine doğru serbest bırakılm ıştır,
bu neden olarak var olabilmek için. Dasein kendi varlığının nede-
ni değildir, çünkü kendi tasarımından neşet etmez. Ama Dasein, ken-
di-olma olduğu için nedenin varlığıdır. Çünkü neden, hep bir varolanın
nedenidir ki, o varolan, bir şeylere neden olmayı hep kendi varlığı
üzerine devralmak zorundadır.
Dasein varolmak suretiyle kendi kendinin nedeni olur, yani kendini
kendi imkanlarından hareketle anlar ve bu sayede anlamasal olarak fırlatılmış
bir varolan olarak var olur. Fakat bunda şu da yatmaktadır: varlık
imkaninı gerçekleştirirken şu ya da bu imkan arasında kalıp durmaz.
Dasein öteki imkanda asla değildir ve varoluşa-dair tasarımında
zaten hep şu veya bu imkana kendini adâmış olmaktadır. Tasarım, kendi
fırlatılmışlığı içinde bir şeylere neden olmanın batılı tarafından belirlenmiş
olmakla kalmaz, bir tasarım olarak da özü gereği bizatihi batıl
olur. Onu böyle belirlemekle “başarısız” veya “değersiz” şeklinde bir
ontik nitelikten bahsetmiş olmuyoruz, aksine: tasarlamanın varlık yapısının
eksistensiyal bir tesis edenini ifade etmiş oluyoruz. İfade etmeye
çalıştığımız batıl, Dasein’m kendi varoluşıına-dair imkanlarına hür oluşuna
aittir. Hürriyet ise bir imkanın tercih edilmesi, ötekininse tercih
edilmemesi veya tercih edilememesi demektir.
Hem fırlatılmışlığm, hem de tasarımın yapısı içinde özsel olarak batıl
olma yatmaktadır. Ve işte o, düşkünlük içindeki gayrisahih Dasein’ın
batıl olma imkanının da nedenidir. Zaten Dasein fiilen hep öyle vardır.
îhtimam-göstermeklik, kendi özü gereği bizatihi batıl olma tarafından nü­
301