Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Dasein’ının “özne karakteri” eksistensiyal olarak, yani belirli var olma
tarzlarına göre belirlenmiştir. Başkalarıyla, çevreleyen-dünya içindeki
ilgilenmeler bakımından onlar ne iseler öylece karşılaşılmaktadır. Başkaları
yapıp ettikleri bakımından vardırlar.
Başkalarıyla birlikte, başkaları için ve başkalarına karşı girişilen bütün
ilgilenmelerin altında daima başkalarıyla olan farkın yarattığı endişe
yatar. Bu endişe ya söz konusu farkı tesviye etme, ya başkalarının gerisinde
kalan kendi Dasein’ının bu farkı kapatma ya da başkalarına göre
önde olan Dasein’ın başkalarını geride tutma endişesidir. Hep-bera-
ber-olunurken söz konusu mesafenin yarattığı endişeden huzursuz olunur
(bundan haberdar olunulmasa bile). Eksistensiyal olarak ifade edilecek
olursa: Hep-beraber-olmaklık m esafelilik karakterine sahiptir. Söz
konusu varlık minvali hergünkü Dasein bakımından ne kadar az dikkat
çekiciyse, etkisi de o kadar inatçı ve aslidir.
Ama birlikte-olmaya ait bu mesafeliliğin içinde şu da vardır: Hergünkü
hep-beraber-olmaklık içindeki Dasein başkalarının tabiyeti altındadır.
Var olan o değildir; artık başkaları onun varlığım üzerine almıştır.
Dasein’m hergünkü varlık olanakları başkalarının tenezzülüne kalmış
durumundadır. Oysa bahse konu başkaları, belirli olan başkaları da
değildir. Aksine, her başkası bir başkasının yerini alabilmektedir. Burada
önemli olan, birlikte-olma yüzünden Dasein tarafından farkında
olunmayarak zaten devralman o başkalarının göze batmayan hakimiyetidir.
Böylelikle Dasein’m kendisi de o başkalarına ait olmakta ve iktidarlarını
kuvvetlendirmektedir. Dasein onlara “başkaları” diyerek bunlara
olan özsel aidiyetini gizleyip kapatmaya çalışsa da bahse konu başkaları,
hergünkü hep-beraber-olmaklık içinde öncelikle ve çoğunlukla
“hazır bulunanlar"dır. Başkaları kim? diye sorulduğunda, şu veya bu,
diye cevap verilememektedir. Dasein’ın kendisi de değildir bu. Belirli
bir sayısı olmadığı gibi herkesin toplamı da değildir. Kim bunlar, diye
sorulduğunda cevap, geçişsiz ve nötr bir herkes’tir.
Daha önce, en yakm çevreleyen-dünya içinde umumi “çevreleyen-
dünya”nın nasıl el-altmda-olduğu ve ilgilenmelere kendiliğinden nasıl
konu olduğu gösterilmişti. Umumi toplu taşıma araçları kullanılırken
ya da habercilik araçlarından (gazete) yararlanılırken herkes herkes gibi
olmaktadır. Böyle bir hep-beraber-olmaklık, kendi Dasein’ımı “baş-
kalari’mn varlık minvali içinde. tamamıyla halledip eritir. Böylelikle
başkalarının birbirinden farkı ve sarahati daha da kaybolur. İşte böylece
herkes, kendi sahih diktatörlüğünü bahse konu dikkat-çekmezlik ve
tespit-edilemezlik içinde meydana çıkarır. Biz de artık herkes gibi keyif
133