Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

nelerinin (tözlerin) her şeyi temellendiren varlık karakteri tözselliktir.
Tözselliğin ontolojik anlamını ne oluşturmaktadır? İşte bu soruyla araştırmamızı,
sarih bir soru seyrine sokmuş oluruz.
Peki ama, burada “dünya”ya ilişkin ontolojik bir soru mu sormuş
oluruz? Yukarıda ana hatları çizilen mesele, kuşkusuz ki ontolojiktir.
Doğanın varlığı en saf biçimde açığa çıkartılsa ve matematiksel doğabi-
limlerinde bu varolana ilişkin verilen temel önermelerle boy ölçüşebil-
se de böyle bir ontoloji hiçbir zaman “dünya” fenomenine isabet edemez.
Çünkü bizatihi doğa da, dünya içinde karşılaşılan ve çeşitli yol ve
merhalelerden geçilerek keşfedilebilir olan bir varolandır.
O
zaman Dasein’m öncelikle ve çoğunlukla eğleştiği varolanlara, yani
“değer atfedilmiş” nesnelere mi münhasıran yönelmemiz gerekir?
İçinde yaşadığımız dünyayı “sahih” olarak gösterenler onlar değil mi?
Belki [64] de onlar “dünya” gibisinden bir şeyi gerçekten de çok daha
nüfuz edici biçimde gösteriyorlardır. Ama bu nesneler de dünya “içinde”
varolanlardan başka bir şey değildirler.
Dünya içinde varolanın ne ontik tasviri, ne de bu varolanın varlığının
ontolojik yorumu bizatihi “dünya” fenom enine isabet edebilir. “Objektif
varlık”a yönelik her iki erişim yolunda “dünya”, zaten ve farklı tarzlarda
“varsayılmıştır”.
Neticede adı geçen varolanın bir belirlenimi olarak “dünya”yı dile
getirme esasen hiç mi mümkün değildir? Oysa bu varolana dünya içinde
diyoruz. Yoksa “dünya” Dasein’m bir varlık karakteri midir? Ve öyleyse
her Dasein “peşinen” kendi dünyasına mı sahiptir? Böyle bir durumda
“dünya” “sübjektif’ bir şey haline gelmez mi? Bu durumda
“içinde” var olduğumuz “ortak” bir dünya nasıl mümkün olabilecektir?
Ve eğer “dünya”ya ilişkin soru soruluyorsa, hangi dünya kastedilmiş
olunmaktadır? Ne bu, ne de şu dünya: Kastedilen esasen dünyanın diinyasalhğıdır.
Bu fenomenle hangi yoldan karşılaşabiliriz?
“Dünyasallık” ontolojik bir kavram olup, dünya-içinde-varolmanm
meydana getirici etmeninin yapısını kastetmektedir. Biz bunu Dasein’m
eksistensiyal belirlenimi olarak biliyoruz. Buna göre dünyasallık, bizatihi
bir eksistensiyaldir. Ontolojik olarak “dünya”ya ilişkin soru sorduğumuzda,
Dasein analitiğinin tematik alanım hiç de terk ediyor değiliz.
Zira “dünya”, Dasein olmayan bir varolanın belirlenimi olmayıp bizatihi
Dasein’m bir karakteridir. Bu, “dünya” fenomenini inceleme yolunun,
dünya içinde varolandan ve onun varlığından geçmek zorunluluğuna
engel oluşturmaz. Dünyanın fenomenolojik olarak “tasvir” edilmesi
ödevi, hiç de gün ışığına çıkmış durumda değildir. Bu sebeple onu
66