Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

dımıyla Dasein’ın eksistensiyal analitiği bakımından bize en yakın ufuk
olarak nazan dikkate aldığımız şeyin, Dasein’ın gayrisahih tarihselliği
olduğu ortaya çıkmış olmaktadır böylelikle.
Dasein’ın yaşanılmışlığma, özsel olarak açımlanmışlık ve tefsir aittir.
Tarihsel olarak varolmakta olan bu varolanın söz konusu varlık minvalinden,
tarihi belirtik biçimde açımlama ve kavrama imkanı (ki bu va-
roluşa-dair bir imkandır) neşet etmektedir. Tarihin tematizasyonu, yani
onun tarihbilimsel açımlanışı, “tarihsel dünyanın tinbilimleri içinde
tesis” imkanının koşulu olmaktadır. Bir bilim olarak tarihbilimm eksistensiyal
yorumu, onun Dasein’ın tarihselliğinden neşet eden ontolojik
menşeini kendine hedef almıştır, başka bir şeyi değil. Ancak buradan
hareketle, fiili bilimsel meşguliyetleri kendine cihet alan bir bilim teorisinin
kendi soru formülasyonlarının tesadüfiliklerine kendini açık tutabilmesinin
sınırlarını tayin etmek mümkün olabilmektedir.
Dasein’ın tarihselliğinin analizi bize şunu göstermeye çalışmaktadır:
söz konusu varolan, “tarih içinde yer aldığı” için “zam ansal" değildir, a k ­
sine o, kendi varlığının temelinde zamansal olduğu içindir ki, tarihsel bir
varoluşa sahip olmuş ve sahip olabilecektir.
Ama aynı zamanda Dasein’a “zamansal” demeliyiz, eğer onu “zaman
içinde” var olmak olarak anlıyorsak. Zira fiili Dasein, herhangi bir ta-
rihbilimi geliştirmemiş olsa bile takvim ve saate başvurmakta ve onları
kullanmaktadır. Kendi “başına gelenleri” Dasein, “zaman içinde” cereyan
etmekteyken tecrübe etmektedir. Aynı [377] şekilde, canlı ve cansız
doğadaki olaylarla da onlar “zaman içinde” cereyan ederlerken karşılaşılmaktadır.
Bütün bunlar zaman-içınde olanlardır. Bu sebeple, “zamanın”
zaman-içindeliğinin menşeini zamansallıkta gören ve bundan
sonraki bölümde1icra edilecek olan analizi, tarihsellik ile zamansallık
arasındaki rabıtayı irdelemeye girişmeden önce ele almak sanki daha
makul görünmektedir. Fakat zaman-içindeliğin yardımıyla tarihsel olanın
alelade karakterizasyonun görünürdeki kendiliğinden anlaşılırlığı-
nı ve kendine münhasırlığını ortadan kaldırmak için, “konusal” ilişkilerin
de bizden talep ettiği üzere, öncelikle tarihselliği Dasein’ın salt asli
zamansallığından “çıkarsamamız” lazımdır. Ama zaman-içindelik olarak
zaman da Dasein’m zamansallıgmdan “neşet’, ettiğine göre, tarihsellik
ile zaman-içindeliğin eşit derecede asli olduğu görülecektir. Tarihin
zamansal karakterine ilişkin alelade tefsir, bu sebeple, sınırlı da olsa, bir
haklılığa sahip olmaya devam edecektir.
1) Krş. § 80, s. 411 vd.
400