Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Varlığının temelinde yukarıda tarif edilen anlamda kader olarak var
olduğu içindir ki Dasein, kaderin sillesine hedef olabilmektedir. Dün-
ya-içinde-varolma olarak Dasein, tesadüflerin yarattığı “şanslı” durumların
ve korkunçlukların “başa gelişine” açımlanmış olmaktadır, çünkü
o, naklolunmakta olan kapalılıgı-açma-kararlıhğı içinde kaderine açık
biçimde varolmaktadır. Kader, keyfiyet ve vakaların birbirine denk gelmesiyle
meydana geliyor değildir. Kararsız olan bir Dasein bile kaderin
sillesine maruz kalır, belki de kararlılık içinde bir şeyleri seçmiş olandan
çok daha fazla derecede, ama yine de “kadersiz” olabilmektedir.
Dasein öndeleyici biçimde ölümün kendine hakim olmasına izin
verdiğinde, ölüme serbest kalmak suretiyle kendi sonlu hürriyetinin zati
kahir kudreti içinde kendini anlamaya başlar. Fakat böyle bir durumda
(yani seçimi seçmiş olarak), kendine tevdi olunmuşluk ve açımlanan
durumların tesadüfiliği karşısındaki güçsüzlüğünü kavrayıverir. Ama
eğer kadersel Dasein, dünya-içinde-varolma olarak özü gereği başkalarıyla
birlikte-olma olarak varoluyorsa, onun yaşanılmışlıklan birer bir-
likte-yaşanılmışlıklar olup, tecelli adıyla belirlenmiştir. Biz bununla bir
topluluğun, bir milletin yaşanılmışlığmı ifade ediyoruz. Tecelli, münferit
kaderlerin toplamından meydana geliyor değildir, hep-beraber-ol-
maklığm çok sayıda öznelerin birarada-mevcut-oluşu demek olmadığı
gibi.1Aynı dünya içinde hep-beraber-olarak ve belirli imkanların kapalılığım-açma-kararlılığı
içinde kalarak zaten kader, peşinen bunlar tarafından
sevk edilmiş olmaktadır. Kaderin kudreti, muhaberedir ve muharebe
içinde serbest kalmaktadır. Dasein’ın kendi “nesli”2 ile ve o nesil
içindeki kadersel tecellisi, o Dasein’m eksiksiz ve [385] sahih yaşanılmışlığmı
tesis etmektedir.
Kendi zati vecibe-içinde-olmaklığına ketum biçimde ve havfa hazır
olarak kendini tasarlamanın kahir kudretine kendini güçsüzce ve tersliklere
hazır bırakarak vermek demek olan kaderin ontolojik imkan koşulu,
ihtimam-göstermekliğin varlık konstitüsyonudur, yani zamansal-
lıktır. Bir varolanın varlığı içinde ölüm, vecibe, vicdan, hürriyet ve sonluluk,
ihtimam-göstermeklikte olduğu gibi eşit derecede asli olarak bi~
rarada bulunuyorlarsa, o zaman o varolan, kader hali içinde varolabil-
mekte, yani kendi varoluşunun temelinde tarihsel olabilmektedir.
Kendi varlığı içinde müstakbel olarak var olabilen bir varolan, yani
kendi ölümüne hür kalm ak suretiyle tuz buz olup yine kendi fiili şurada-
1) Kr$. § 26, s. 117 vd.
2) “Nesil" kavrarmyla ilgili olarak Krş. W. Dilthey, Ûber das Studium d er Gcschichte der W issenschaften
vom Menschen, der G esclhchaft und dem Staac (1875), Gesam m elte Schriften, c. 5
(1924), s. 36-41.
408