Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

te-Dasein. Hergünkü kendi- olmanın hali, bu varlık minvali üzerine dayanmaktadır.
Onun açık hale getirilmesiyle hergünkülügün “öznesi”
diyebileceğimiz şey, yani herkes görünür kılınacaktır. Vasati Dasein’m
“kim” olduğuna ilişkin bölüm, bu nedenle şu yapıya sahip olacaktır; 1.
Dasein’m kim olduğuna ilişkin eksistensiyal sorunun çıkış noktası (§
25); 2. Başkalarının birlik te-Dasein’j ile hergünkü birlikte-olma (§ 26);
3. Hergünkü kendi-olma ile herkes (§ 27).
§ 25. Dasein’ın Kim Olduğuna İlişkin
Eksistensiyal Sorunun Çıkış Noktası
Söz konusu varolanın (Dasein’m) kim olduğuna ilişkin sorunun cevabı,
Dasein’m temel belirleniminin formal ilamı (bkz. § 9) sayesinde
görünürde verilmiş gibidir. Buna göre Dasein, hep ben kendim olandır,
varlık hep benim kendiminkidir. Ama aslında bu belirlenim, sadece ontolojik
bir konstitüsyonu ilam eder, o kadar. Zira aynı zamanda, söz konusu
varolanın bir başkası değil de bir ben olduğuna dair oııtik (ve fakat
ham) bir bildirimi de içerir. “Kimdir?” sorusu, bizzat benin kendisinden,
“özne”den, “kendi”nden hareketle cevaplandırılmaktadır. Davranış
ve serencamların değişimleri sırasında özdeş kalarak kendini muhafaza
eden ve söz konusu çokluklara kendini müteallik edendir “kimdir?”
sorusunun cevabındaki. Biz onu ontolojik olarak anlarken, onu
kapalı bir bölge içinde ve bu bölge için hep zaten ve sürekli mevcut-
olan olarak, yani mümtaz anlamda temel alınan, subjectum olarak anlarız,
Çoklu başkalığın içindeki aynılık olarak o, nitelik bakımından kendidir.
İster ruh tözü, isterse bilincin şeyliği ve kişinin nesneliği reddedilsin
veya ontolojik bakımdan onun varlığı açıkça ifade edilmiş olsun
ya da olmasın, o hep mevcut-olma anlamına sahip olmaktadır. Tözsek
lik, söz konusu “kimdir?” sorusunun cevaplandırılmasında, ondan hareket
edilen varolanın belirlenimi için ontolojik rehber niteliğini taşımaktadır.
Dolayısıyla Dasein, öyle olduğu açıkça dile getirilmemiş de
olsa peşinen bir mevcut-olan olarak kavranılmış olmaktadır. Öyle ya da
böyle [115] onun varlığının belirlenmemişliği her zaman bu varlık anlamına
delalet etmektedir. Oysa mevcut-olma, Dasein’sal olmayan bir
varolanın varlık minvalidir.
Dasein’ın hep ben olduğunu ifade ederkenki ontik besbellilik, bu şekilde
“verili” olanın ontolojik yorumlanış yolunun hiçbir yanlış anlaşılmaya
imkan tanımayacak biçimde önceden çizilmiş olduğu zannına yol
açmamalıdır. Hatta yukarıdaki ifadenin ontik içeriğinin, hergünkü Da-
120