Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

saatte görüşmek üzere... Demek ki saate-bakma, kendine-zaman-tam-
ma üzerine temellenmekte ve onun tarafından idare edilmektedir. En
elemanter zaman hesabı sırasında kendini göstermiş olan şey, burada
şimdi daha da netleşmektedir: Saate bakmak suretiyle kendini zam a­
na göre yönlendirm ek, özü itibariyle bir şimdi-demektir. Bu o kadar
“kendiliğinden anlaşılır” bir şeydir ki, ona hiç dikkat etmez olmuş-
suzdur. Burada, şimdinin bütün yapısal envanterinin (yani tarihlendi-
rilebilirlik, uzayıp gidiş, kamusallık ve dünyasallık) tümden anlaşılmış
ve tefsir edilmiş olduğunu bile fark etmeyiz.
Oysa şimdi-demek, bir huzura getirişin sözlü ifadelenişi olup, muhafaza
edici beklentilendirmenin birliği içinde kendini husule getirmektedir.
Saatin kullanılmasıyla icra edilen tarihlendirmenin, bir mevcut-ola-
nın mümtaz bir huzura getirilişi demek olduğu bu surette ortaya çıkmış
olmaktadır. Tarihlendirme [417] sadece bir mevcut-olanla ilintili değildir,
aksine, söz konusu ilinti kurmanın kendisi ölçm e karakterine sahiptir.
Ölçüm değeri doğrudan okunabilmektedir. Fakat bunda şu da yatmaktadır:
ölçülecek bir mesafenin içinde belirli bir ölçeğin bulunduğunu
anlamış oluruz, yani onun mevcutluğunun ne-kadarlığı bununla belirlenmiş
olur. Ölçüm, mevcut olan mesafe içinde mevcut olan ölçeğin
huzura getirilmesi suretiyle zamansal olarak tesis edilmiş olmaktadır.
Ölçek idesi içinde yatan değişmezlik anlayışı, onun herkes için ve her
zaman sürekli olarak mevcut-olduğunu söylemeye çalışır, ilgilenilen
zamanın ölçülerek tarihlendirilmesi onu, huzura getirme bakımından
bir mevcut-olana göre tefsir etmektedir. Böylece o, bir ölçek ve ölçülmüş
bir şey olarak sadece mümtaz bir huzura getirme aracılığıyla erişilebilir
hale gelir. Ölçerek tarihlendirme sırasında, mevcut olanların huzura
getirilişi özel bir önceliğe sahip olduğundan, bir saatten ölçerek zaman
okuma da özel bir vurguyla kendini şimdi olarak ifade etmektedir.
Dolayısıyla zaman ölçümü yapıldığında zaman kam usallaştırılarak y a­
yınlanmış olur. Böylelikle de o, herkes için ve her zaman “şimdi ve şimdi
ve şimdi” olarak karşılaşılan bir şey olur. Saat sayesinde “genel” olarak
erişilebilir olan zaman, böylece bir nevi mevcut-olan şimdiler-çoklıığu
olarak karşımıza çıkıverir. Bu sırada zaman ölçümünün tematik olarak
bizatihi zamana yönlenmiş olmasına hiç gerek yoktur.
Fiili dünya-içinde-varolmamn zamansallığı aslen mekanın açımlanı-
şını mümkün kıldığı için, öte yandan mekansal Dasein hep keşfedilmiş
bulunan bir şuradanlıktan hareketle kendi Dasein’sal buradalığmı tayin
ettiği için, Dasein’m zamansallığı içinde ilgilenilen zaman, kendi tarih-
lendirilebilirliği bakımından hep Dasein’m işgal ettiği yere bağlı kal­
442