Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

maktadır. Çünkü sadece dünya-içinde varolanın keşfedilebilirliği sayesinde
karşılaşılan güneşin seyrinin beklentilendirici-muhafaza-edici
huzura getirilişi, kamusal çevreleyen-dünyasal el-altında-olandan hareketle
bir tarihlendirmeyi mümkün kılmakta ve kendini bundan hareketle
tefsir etmektedir.
Zamansallık üzerine temellenmiş olan Dasein’ın fiili fırlatılmışlığı
sayesinde zaten hep keşfedilmiş olan “doğal” saat, [414] çok daha ele
yatkın saatlerin yapımını ve kullanımını güdüler ve mümkün kılar. Öyle
ki, bu “yapay" saatler, söz konusu “doğal” saate göre “ayarlanmak"
durumundadır ki, doğal saatle birincil olarak keşfedilen zaman onunla
erişime açılabilsin.
Zaman hesabının ve saat kullanımının gelişimini, eksistensiyal-on-
tolojik anlamı içinde ana hatlarıyla tarif etmeden önce, zaman ölçümü
sırasında ilgilenilen zamanı daha ayrıntılı biçimde karakterize etmemiz
gerekecektir. Zaman ölçümü, ilgilenilen zamanı “sahici” biçimde
kamusallaştırıp yayınlıyorsa eğer, söz konusu “hesap” edici tarihlen -
dirme sırasında tarihlendirilenin kendini nasıl gösterdiği bağlamı
içinde, kamusal zaman, fenomenal bakımdan apaçık halde erişimimize
açık olacaktır.
İlgilenici beklentilendirme içinde kendini tefsir eden “sonra”nın ta-
rihlendirilmesi sırasında şu da kapsama dahil edilmiş olunur: gün ağardıktan
sonra günlük işlerimizin zamanı gelmiş olur. İlgilenme sırasında
tefsir edilen zaman, zaten hep bir şeylerin zamanı olarak anlaşılmıştır.
Bununla ilgili olan “şimdi şu ve şu olduğunda” tarzındaki ifade, bu anlamda
ya hep bizatihi uygundur ya da uygun değildir. “Şimdi”nin ve tefsir
edilen zamanın her hali, sadece “şimdi şu olurken” demek değildir.
O, özü itibariyle tarihlendirilebilen bir şey olup, yine özü gereği uygunluk
veya uygunsuzluk yapısı ile belirlenmiştir. Tefsir edilen zaman, özü
gereği “bir şeylerin zamanıdır” ya da “bir şeylerin zamanı değildir” karakterine
sahiptir. İlgilenmenin beklentilendirici-muhafaza-edici huzura
getirişi, zamanı belirli bir ne-içinliğin ilintisi içinde anlamaktadır.
Söz konusu ne-içinlik de nihayetinde Dasein’ın varlık-imkanmın bir-
şey-uğrunalığı tarafından tespit edilmiş olmaktadır. Kamusallaştırılıp
yayınlanan zaman, sahip olduğu bu bir-şey-içinlik ilintisi sayesinde, bizim
daha önce imlenimsellik diye tarif ettiğimiz bir yapıyı ortaya koymaktadır.
O, dünyanın dünyasallığını tesis etmektedir. Kamusallaştırılıp
yayınlanan zaman, bir şeyin zamanı olarak özü itibariyle dünya karakterine
sahip olmaktadır. Bu sebeple, zamansallıgm husule getirilişi
sırasında kamusallaştırılıp yayınlanan zamana biz dünya-zamam diyo­
439