Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

er-varolma olarak belirlerken açıkça görülmüştür ki, bu fenomen de
yapısal olarak kendi içinde eklemlenmiş bir yapıdadır. Peki o zaman bu,
ihtimam-göstermekliğin yapı çokluğunun birlik ve bütünlüğünü ontolojik
olarak taşıyan çok daha asli bir fenomeni meydana çıkarmak üzere
ontolojik soruşturmamızı daha da ileriye götürmemiz gerektiğinin fenomenal
belirtisi değil midir? incelememizin bu soruyu takip etmesinden
önce, esas itibariyle varlığın anlamına ilişkin fundamental-ontolojik
soruyla ilgili olarak şu ana kadar yorumladıklarımıza geri dönüp
bakmamız ve onlan daha kati biçimde kendimize maletmemiz gerekir.
Fakat bundan da önce, bahse konu bu yorumda, ontolojik bakımdan
“yeni” olanın ontik bakımdan aslında oldukça eski olduğunu göstermeliyiz.
Zira Dasein’ın varlığını ihtimam-göstermeklik olarak açık hale getirirken,
onu uydurma bir fikir içine zorlamış olmuyor, ontik-varoluşa-
dair olarak zaten açımlanmış bulunanın eksistensiyal olarak kavramsallaştırılmasına
gitmiş oluyoruz.
§ 42. Dasein’m Eksistensiyal Bakımdan Îhtimam-Göstermeklik
O larak Yorumlanışının Dasein’ın Önontolojik
Öztefsirinden H areketle Doğrulanışı
Dasein’m varlığının ihtimam-göstermeklik olduğunu açrğa çıkaran
yukarıdaki yorumlar, hep kendimiz olan ve adına “insan” dediğimiz
varolan için [197] uygun ontolojik temelleri elde etmek kastıyla yapılmıştı.
Bu sebeple analizimizin, insan hakkmdaki geleneksel tanımlamaların
sunduğu ve fakat ontolojik bakımdan açığa kavuşmamış ve
esasen şüphe götürür olanları öncelikle çıkış noktası kabul etmesi ve
onların istikametinden hareket etmesi gerekmişti. Bahsedilen geleneksel
anlayışla kıyaslandığında eksistensiyal-ontolojik yorumumuz tuhaf
gelebilir, özellikle de “ihtimam-göstermekliği” sadece ontik olarak anlayan
ve ona “tasa” ve “sıkıntı” diyen bir gelenek göz önüne alındığında.
İşte bu yüzden, yorumumuza dair önontolojik bir belgeyi ileriye
süreceğiz (ama tabii onun da kanıtlama gücü “sadece tarihsel” olmasından
ileri gelmektedir).
Fakat şunu unutmamalıyız: İleriye süreceğimiz belgede Dasein,
kendi kendini “asli” olarak ifade etmektedir. Burada teorik yorumlar
belirleyici olmadığı gibi, böyle bir kasıt da zaten yoktur. Yine unutmamalıyız
ki, Dasein’ın varlığı tarihsellik ile karakterize edilmektedir
(fakat bunu, önce ontolojik bakımdan ispat etmemiz gerekecektir).
Eğer Dasein, kendi varlığının temelinde “tarihsel” ise, o zaman Dase-
208