Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Böylece artık, bir kaçış olarak düşkünlükte nelerden kaçıldığı fenomenal
olarak görülebilir hale gelmektedir. Düşkün kaçış, dünya-içindeki
varolanlardan uzaklaşan bir kaçış değildir, aksine tam da bu varolanlarla
ilgilenme, onlar içinde kaybolma, teskin edilmiş aşinalık içinde ba-
rmabilme yordamıyla uzanan bir kaçıştır. Kamunun kimsesine uzanan
düşkün kaçış, içinde-kimsenin-olmamaklığından, yani tekinsizlikten
(ki o, fırlatılmış Dasein’m dünya-içinde-varolmaklık olarak kendine
tevdi edilmiş bulunan varlığında yer alır) uzaklaşan bir kaçıştır. Bahse
konu tekinsizlik, Dasein'ın peşini asla bırakmaz ve onlar içindeki hergünkü
kaybolmuşlugunu örtük de olsa tehdit eder. Aslında söz konusu
tehdit, hergünkü ilgilenmeler sırasında tamamiyle emniyette ve ihtiyaçsızlık
içinde olmayla fiilen kol kola bile gidebilir. Bu yüzden havf, en dişe
dokunmayan durumlarda bile ortaya çıkıverebilmektedir. Bunun
için, örneğin kendimizi çoğunlukla daha çabuk tekinsiz hissettiğimiz
karanlık ortamlara bile gerek yoktur. Karanlık ortamlarda “hiçbir şeyin”
gözle görünmezliği daha da aşikar olur, oysa tam da buralarda
dünya halen ve daha da sırnaşırcasına “şuradadır”.
Dasein’ın tekinsizliğini eksistensiyal-ontolojik bakımdan tehdit olarak
yorumlarken (tehdit Dasein’a bizzat Dasein’dan gelerek isabet etmektedir),
tekinsizliğin fiili havf sırasında zaten hep bu anlamda anla-
şılageldiğini iddia etmiş olmuyoruz. Dasein’m tekinsizliğini anladığı
hergünkü hali; düşkün, içinde-kimsenin-olmadığı “perdeleyici” yüz çevirmedir.
Söz konusu kaçışın hergünkülüğü ‘ fenomenal olarak şunu
göstermektedir ama: Dünya-içinde-varolmanın özsel Dasein konstitüs-
yonuna havf bir temel bulunuş olarak aittir. Dünya-içinde-varolma ise
bir eksistensiyal olduğundan, asla mevcut-olan cinsinden değildir ve
hep fiili Dasein’m, yani bulunuşun bir hali olarak vardır. Teskin edilmiş
aşinalık içinde dünya-içinde-varolmak, Dasein’m tekinsizliğinin bir halidir,
tersinin değil. Eksistensiyal-ontolojik bakımdan içinde-kimsenin-ol-
mayışlığı" çok daha asli bir fenom en olup, bunu böyle kavram ak lazımdır.
Ve havf dünya-içinde-varolmayı gizliden gizliye zaten hep belirliyor
olduğundan, dünya-içinde-varolma “dünyada” ilgilenilen-bulunuşsal
varlık olarak korkuya kapılabilmektedir. Korku “dünyaya” düşkün, gayrisahih
ve bizzat kendine kapalı kalmış havftan başka bir şey değildir.
[190] Bu yüzden de fiiliyatta tekinsizliğin haletiruhiyesi varoluşa-
dair bakımdan çoğunlukla anlaşılmaz kalmaktadır. Üstelik düşkünlüğün
ve kamunun hakimiyeti yüzünden “sahih” bir havf da nadiren yaşanır.
Çoğu kere havfın sebebi “fizyolojiktir”. Söz konusu olgu, faktisia)
(özleyimlememe).
200