Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

dir, çünkü Dasein, kendi varlık anlayışı bakımından kendi varlığıyla hep
izhar edilmiş olduğu için, Dasein’ın bir temel konstitüsyonunu oluşturmaktadır.
Fakat söz konusu fenomen genellikle zaten temelden yanlış
yorumlanmış veya ontolojik olarak yetersiz biçimde tefsir edilmiştirb. Bizatihi
tüm bu “belirli bir surette görebilme ama yine de genellikle yanlış
yorumlama’lar, Dasein’m söz konusu varlık konstitüsyonu üzerine temellenirler.
Dasein kendisini -ve kendi dünya-içinde-varolmasım—ontolojik
olarak önce kendisi olmayan ama kendi dünyası “dahilinde” karşılaştığı
bir varolan ve onun varlığı olarak anlar.c
Söz konusu varlık konstitüsyonu bizatihi Dasein'da ve Dasein için
zaten hep bir şekilde tanışık olandır. Şimdi bu bilinecekse eğer, böyle
bir [59] ödevdeki sarahaten bilme, kendini temel almak durumundadır
- “ruh”un dünyayla olan ilişkisine baş örnek olması bakımından dünyayı
bilme olarak. Bu sebeple dünyayı bilme (noein) ya da “dünya”yı
(logos) nutuk ve istişare etme dünya-içinde-varolmamn birincil hali işlevine
sahip olduğu halde bunun böyle olduğu bizatihi kavramlmamak-
tadır. Söz konusu varlık yapısı ontolojik olarak erişim dışı kaldığı halde
ontik olarak bir varolan (dünya) ile bir başka varolan (ruh) arasındaki
bir “ilişki” olarak tecrübe edildiğinden ve varlık öncelikle dünya
içinde varolanlar olarak varolanlara ontolojik tutunma içinde anlaşıldığından,
adı geçen varolanlar arasındaki ilişki bu varolanların temeli
üzerinde ve onların varlıkları anlamında (yani mevcut olma olarak)
kavranmaya çalışılagelmiştir. Dünya-içinde-varolma -önfenomenolojik
olarak tecrübe edilip bilinmesine rağmen- ontolojik açıdan uygun olmayan
bir yoldan tefsir edildiğinde görünmez olur. Böyle bir durumda
Dasein’m konstitüsyonu sadece -ve artık bir kendiliğinden anlaşılan
olarak- söz konusu uygunsuz tefsirin kalıpları içinde bilinir olur. Bu şekilde
söz konusu konstitüsyon, epistemolojik sorunların ya da “bilgi
metafiziği”nin “aşikar” hareket noktası haline geliverir. Öyle ya, bir
“süje”nin bir “obje”ye (ve tersi) refere etmesinden daha aşikar olan ne
vardır? Söz konusu “süje-obje-ilişkisi” bir koşul olarak konulmalıdır.
Fakat bu koşul, faktisitesi içinde tartışılmaz olsa da salt bu sebeple oldukça
büyük bir musibet halini almaktadır, eğer ontolojik zarureti ve
özellikle de ontolojik anlamı karanlıkta bırakılırsa.
Dünyayı bilme genellikle ve özellikle içinde-var-olma fenomenine
baş örnek olarak gösterilmiştir (yalnızca epistemolojide değil). Oysa burada
pratik davranış, “gayriteorik” ve “ateorik” davranış olarak anlaşılb)
Çok doğru! Çünkü varhksal bakımdan var degiidir ki o!
c) Bu geriye doğru yapılmış bir yorumdur.
61