Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

eder. Kavranıp da henüz bir örtü içinde olanın kendine maledilmesi, örtüyü
kaldırırken bunu hep belirli bir cepheden yapar. Bahsedilen cephe,
kavranılanm hangi istikamette tefsir edileceğinin perspektifi olmaktadır.
Dolayısıyla tefsir, her defasında bir ön-görme üzerine temellenir
ki, o da, ön-sahiplik içine almana belirli bir tefsir edilebilirlik bakımından
“yanaşır”. Önsahiplik içinde tutulan ve “ön-görme” içinde hedeflenen
anlaşılanlar, tefsir yardımıyla kavranılır hale gelir. Tefsirin kendi,
tefsir edilecek varolana ait olan kavramları onun kendisinden çekip çıkartabileceği
gibi, bahsedilen varolanın kendi varlık minvali dolayısıyla
direniş gösterdiği bazı kavramlar içine de zorlanarak sokulabilir. Durum
hangisi olursa olsun tefsir, hep nihai biçimde veya bazı çekincelerle
belirli kavramlar üzerinde karar kılmış olmaktadır; yani tefsir belirli
bir ön-havrama üzerine temellenir.
Bir-şeyin-bir-şey olarak tefsir edilmesi özsel olarak ön-sahiplik, öngörme
ve ön-kavrama ile temellenir. Tefsir önceden verili olanın asla
önkoşulsuz bir kavrayışı değildir. Örneğin tefsirin özel somutlaşması
demek olan kati metin yorumu, çoğunlukla “şurada yazılı olana” kendini
istinat ettiğini savunsa da, öncelikle “şurada yazılı olan”, aslında
tefsir edenin kendiliğinden anlaşılan, üzerinde tartışma yapılmayan bir
ön-zannıdır. Bu ön-zan, zaten zorunlu olarak her tefsirin çıkış noktası
olup, tefsir sırasında hep “sabit” olanın (yani ön-sahipliğin, ön-görme-
nin ve ön-kavramanm) önceden verilişi içinde bulunmaktadır.
Bahsedilen “ön-“ün karakteri nedir, nasıl kavranmalıdır? Ondan for-
mal bir “a p rio ri” olarak bahsetmekle iş bitmiş mi olmaktadır? Acaba bu
yapı, Dasein’m fundamental eksistensiyali olarak belirgin kıldığımız anlamaya
neden [151] maledilmiştir? Tefsir edilene maledilmiş olan “ne
içinlik” yapısı ile ilişkisi nedir? Açıkça anlaşılıyor ki, bu fenomeni “parçalara”
ayırmak mümkün değildir. Peki ama, asli bir analize varılamayacak
anlamına mı gelir bu? Bu ve benzeri fenomenleri birer “katiyet”
olarak mı kabul etmemiz gerekir? Eğer öyleyse, bunun neden böyle olduğunu
da sormamız gerekmez mi? Yoksa anlamanın ön-yapısı ile tefsirin
ne-içinlik-yapısı tasanm fenomeniyle eksistensiyal-ontolojik bir
rabıta içinde midir? Ve bu durum, Dasein’ın asli bir varlık konstitüsyo-
nuna mı işaret etmektedir?
Dile getirilen soruları cevaplamadan önce (ki buraya kadarki hazırlıklarımız
bunun için kesinlikle yeterli olmayacaktır), anlamanın ön-
yapısı ile tefsirin ne-içinlik-yapısı olarak görünür kılınanın bizatihi bir-
liksel bir fenomen olup olmadığını incelememiz gerekmektedir. Oysa
felsefe meseleleri bağlamında bunlardan bol bol yararlanıldığı halde, bu
159