Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

kanıtlamak mümkün değildir, çünkü Dasein bizatihi kendisi bakımından
delillendirilmeye müsait değildir. Nasıl ki, “ebedi hakikatlerin” var
olup olmadığı gösterilebilmiş değilse, herhangi bir zamanda “sahici” bir
kuşkucunun “var” olup olmadığı da yine gösterilebilmiş değildir - ki
kuşkuculuk karşıtı reddiyeler, bu girişimlerine rağmen özünde kuşkuculuk
diye bir şeyin var olduğuna inanırlar aslında.. “Kuşkuculuk”
aleyhtarı formal-diyalektik gafil avlama teşebbüslerinin incir çekirdeğini
doldurmayan iddialarının bile kabul edeceğinden sıktır bu belki.
Başka bir deyişle, hem hakikatin varlığına ve hakikat varsayımının
zorunluluğuna ilişkin soruda ve hem de bilginin özüne dair soruda bir
“ideal özneden” hareket edilegelmiştir. Bunun açıkça dile getirilen veya
dile getirilmeden bırakılan saiki, haklı olduğu kadar, ontolojik bakımdan
temellendirilmeye ihtiyaç duyan şu talepte yatar: Felsçfenin bizatihi
konusu “a priori'ler" olmalıdır, “empirik olgular” değil. Fakat bu talebi
karşılayabilmek için “ideal özneden” hareket etmek acaba yeterli midir?
Zira o, fantastik biçimde idealize edilmiş bir özne değil midir? Tam da
böylesi bir özne kavramından hareket etmekle, sade “olgusal” öznenin,
yani Dasein’ın, a priorısi ıskalanmış olunmaz mı? Fiili öznenin, yani Da-
sein'ın faktisitesinin, a priori’sine onun hem hakikat, hem de hakikatsizlik
içinde eşit derecede asli olarak var olduğu belirlenimi ait değil midir?
“Saf ben” ve “esas olarak bilinç” idesi, “sahici” öznelliğin a prio-
ri’sini o kadar az içerir ki, Dasein’m ontolojik karakteri olan faktisite-
yi ve onun varlık konstitüsyonunu atlayıp geçer ve hatta bunları göremez
bile. “Esas olarak bilinç” idesinin reddiyesi, a priori’nin değil-
lemesi demek değildir, bu nedenle. Aynı şekilde, idealize edilmiş bir
özneden hareket etmek de Dasein’ın olgularca temellendirilmiş a prio-
ri’liğine kefil olamaz. .
“Ebedi hakikatlerin” var olduğunu iddia etmek, yahut Dasein’m fenomenal
bakımdan temellendirilmiş “idealitesine” idealize edilmiş
mutlak bir özneyi karıştırmak, felsefi sorunsal dairesinden hala daha
yeterince radikal biçimde defedilememiş olan Hıristiyan teolojisinin artıklarıdır
ne yazık ki.
[230] Hakikatin varlığı, Dasein’la asli bir rabıta içinde bulunmaktadır.
Ve Dasein açımlanmışlıkla, yani anlamayla, tesis olunduğundan,
varlık gibisinden bir şeyi anlama ya da varlık anlayışı gibisinden bir şeyin
olması mümkün olabilmektedir.
Hakikat var olduğu müddetçe varlık -varolan değil- “var” olabilmektedir.
Dasein var olduğu müddetçe hakikat de vardır. Varlık ile hakikat
eşit derecede asli olarak “vardır”. Varlık “vardır” ne demektir?
242