Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

ihsel olan arasındaki tefrik meselesini bir araştırma konusu olarak ele
alıp çalışabilmek için, esasen varlığın anlamına ilişkin sorunun funda-
mental-ontolojik bakımdan açıklığa kavuşturulması gerekir ki, bu maksatla
öncelikle bir rehberin güvencesine ihtiyaç bulunmaktadır.1Böylelikle
görülmektedir ki, [404] Dasein’m hazırlık niteliğindeki eksistensiyal-
zamansal analitiği Kont Yorck’un ruhunu koruyup geliştirmek ve Dilthey’m
yapıtına hizmet etmek üzere yola koyulmuştur.
Altıncı Bölüm
Alelade Zaman Kavramının Menşei Olarak
Zamansallık ve Zaman-tçindelik
§ 78. Buraya K adarki Zamansal Dasein Analizimizin Noksanlığı
Dasein’m varlığım tesis eden zamansallıktır. Bunu nasıl yaptığının
delillendirilmesi bakımından daha önce şunları göstermiştik: Varoluşun
varlık konstitüsyonu olarak tarihsellik, “aslında” zamansallıktır.
Tarihin zamansal karakterinin yorumunu, nazarı dikkatimizi “olgulara”
(yani “zaman içinde" cereyan eden bütün yaşanılmışhklara) çevir-
meksizin yürütmüştük. Hergünkü Dasein anlayışı, her türlü tarihi sadece
“zaman -içindeki” yaşamlmışlıklar olarak tanıdığı için, tarihselligin
eksistensiyal-zamansal analizi sırasında ona pek söz hakkı tanıyamamıştık.
Fakat eksistensiyal analitik, Dasein’ı tam da kendi faktisitesi
içinde ontolojik bakımdan şeffaf kılacaksa eğer, o zaman, tarihin olgusal
“ontik-zamansal” tefsirine de açıkça söz hakkı tanınmalıdır. Varolanlar
“zaman içinde” karşımıza çıktıkları için ve ayrıca tarihin haricinde
doğa olaylarının da “zaman aracılığıyla" belirlenmiş olması yüzünden
onların esasa ilişkin bir analizi hakkettiğini söyleyebiliriz. Tarih ve
doğa bilimlerinde “zaman faktörünün” mevcut olmasından çok daha
elemanter bir durum vardır ki, o da, herhangi bir tema tik araştırmaya
girmeden bile önce Dasein’ın “zamanla hesap ettiği” ve kendisini ona
göre yönlendirdiği olgusudur. Ve burada da yine Dasein’m “kendi zamanıyla”
“hesap edişi" kritik bir önemi haizdir. Zamanı belirlemeye yarayan
her türlü ölüm gerecinin kullanımından öncedir bütün bunlar.
Öbürü berisinden önce gelir ve örneğin saat gibisinden bir şeyin kullanılabilmesini
mümkün kılar.
1) Krş. § 5 ve 6, s. 15 vd.
428