Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

“şimdi” diyebilir, ama hepsi de birbirinden farklı biçimde “şimdileri” tarihilendirebilir.
şimdi, şu veya bu olurken. İfade edilen “şimdi”, hep-be-
raber-dünya-içinde-varolmanm oluşturduğu kamusallık içinde söylenmiştir
çünkü. Her bir Dasein’ın tefsir edilmiş, dile getirilmiş zamanı,
kendi ekstatik dünya-içinde-varoluşunun zemini üzerinde zaten hep
kam usallaşarak yayılm aktadır. Hergünkü ilgilenme kendini ilgilendiği
“dünyadan” hareketle anladığı ölçüde, kendine tanıdığı “zamanı” kendi
zamanı olarak bilemez, aksine, ilgilenmeleri sırasında zamandan, herkesin
hesap ettiği o verili zamandan faydalanır. “Zamanın" kamusallığı
ise, fiili Dasein’m zamanla açık açık ilgilendiği ölçüde (ona bizzat hesap
vermek suretiyle) daha da nüfuz edici bir hal alır.
§ 80. İlgilenilen Zaman ve Zaman-lçindelik
Şimdilik kaydıyla şunu anlamak istemiştik: Zamansallık üzerine temellenmiş
olan Dasein, kendi varoluşu esnasında zaman ile nasıl ilgilenmektedir?
Zaman tefsir edici ilgilenme sırasında kendini dünya-için-
de-varolma için nasıl kamusallaştırıp yayınlamaktadır? Fakat burada,
dile gelen kamusal zamanın ne anlamda “var" olduğu tümüyle belirsiz
kalmıştı, hatta ona bir varolan deyip diyemeyeceğimizi bile belirleyememiştik.
Kamusal zamanın “aslında sadece öznel” mi, yoksa “nesnel
bakımdan gerçek” mi, yahut ikisi de değil mi, sorusuna cevap verebilmek
için öncelikle kamusal zamanın fenomenal karakterini daha keskin
biçimde belirlememiz gerekmektedir.
Zamanın kamusallaştırılıp yayınlanması, daha sonra gelen ve ara sıra
oluşan bir şey değildir. Dasein ekstatik-zamansal olarak hep açımlanmış
bir varolan olarak var olduğu ve varoluşa antamasal tefsir ait olduğu
içindir ki, ilgilenmeler sırasında zaman da kamusallaştırılıp yayınla-
nabilmektedir. Herkes kendini ona göre ayarlar ve böylece o, herkes
için şöyle veya böyle mevcut bulunur olmalıdır.
Zaman ile ilgilenme, çevreleyen-dünyadaki yaşanmışlıkların daha
önce karakterize ettiğimiz tarihlendirilebilirliğinden hareketle icra edilebildiği
halde, bu aslında hep zamanla ilgilenme ufku içinde cereyan
etmektedir. Biz bu ufku, astronomik veya takvimsel zaman hesabı olarak
biliyoruz. Bu ufuk tesadüfen meydana gelmiş değildir. Onun eksis-
tensiyal-ontolojik zarureti, Dasein’m ihtimam-göstermeklik olan temel
konstitüsyonunda yatar. Dasein özü itibariyle fırlatılmış ve düşkün olarak
varolduğu için, kendi zamanını şu veya bu zaman hesabıyla ilgilenici
biçimde tefsir etmektedir. Zamanın “sahici” kamusallaştırılıp yayı-
4 3 6