Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

lir. Hem yakınlaştırma, hem de mesafesi-kaldırılmış dünya-içindeki
mevcut-olanlar dahilindeki uzaklıkların tahmini ve ölçümü, zaman-
sallığın birliğine ait olan bir huzura-getiriş üzerine temellenmektedir
ki, bunun içinde istikamet de mümkün olabilmektedir.
Zamansallık olarak Dasein, kendi varlığı içinde ekstatik-ufuksal olduğu
için, fiilen ve sürekli olarak işgal ettiği bir mekanı beraberinde taşıyabilmektedir.
Bu şekilde ekstatik olarak işgal edilen mekanı kayırıcı-
bakış içinde tuttuğumuzda, şu veya bu fiili konum veya durumun bu-
radalığı asla bir mekan pozisyonu anlamına gelmez. Bu, en yakın olarak
ilgilenilen gereç bütününü muhiti içinde istikamet ve mesafeyi-kaldırma
sayesinde açılan hareket-sahası anlamındadır.
Üzerinde çalışılan ve ilgilenilen “şeyle hemhal olmayı” mümkün kılan
yakınlaştırma içinde, ihtimam-göstermekliğin özsel yapısı olan düşkünlük
kendini beyan etmektedir. Onun eksistensiyal-zanıansal kons-
titüsyonunun özelliği, onunla birlikte ve “huzursal" olarak temellenmiş
yakınlaştırmayla huzurun beklentilendirici unutuşunun peşi sıra gelmesidir.
Bir şeyi oralardan bir yerlerden yakınlaştırıcı biçimde huzura-
getirmek demek, huzura-getirişin oraları unutup kendini kendinde
kaybetmesi demektir. Bu yüzdendir ki, dünya-içindeki bir varolanı böylesi
bir huzura-getirmeden hareketle “temaşa” ettiğimizde, sanki o varolan
“öncelikle” bir nesne olarak mevcutmuş gibi gelmekte, ama burada
esasen mekan içinde belirsiz bir yerde gibi anlaşılmaktadır.
Dasein’m m ekan içine duhul etmesi ancak ekstatik-ufuksal zam ansal-
lık temeli üzerinde mümkün olabilm ektedir. Dünya mekan içinde mevcut
değildir. Mekan ise ancak bir dünya içinde keşfedilebilmektedir.
Dasein’sal mekansallığm ekstatik zamansalhğıdır tam da mekanın zamandan
bağımsızlığını anlaşılır kılan - öte yandan Dasein’m mekana
“bağımlılığını” da anlaşılır kılan. Dasein’ın mekana bağımlılığı, Dasein’m
öztefsiri ve esasen dilin imleme envanteri üzerine çoğunlukla
“mekansal tasavvurların” hakim olmasıyla kendini göstermektedir,
lmleyiş ve kavramların ifadelenişinde mekansallığm önceliğe sahip
oluşu, mekanın kendine has bir kudrete sahip olmasından ileri geliyor
değildir. Bunun nedeni, Dasein’m’ varlık minvalinde yatmaktadır.
Zira özü gereği düşkünlük içinde olan Dasein’m zamansalhğı, kendini
huzura-getirişte kaybetmektedir. O sadece ilgilendiği el-altmdaolanlarla
bir-şey-için-bakışsal olarak kendini anlamakla kalmaz, huzura-getirişin
sürekli olarak mevcut bulduğu mekansal ilişkileri de
a) Bu bir ihtilaf değildir; ikisi de birbirine aittir.
392