Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

“Görmenin” tuhaf önceliğinin özellikle Augustinus farkına varmıştı,
concupiscentia üzerine yaptığı yorumlar bağlamında.1Ad oculus
enim videre proprie pertinet; görme sahih olarak gözlere aittir. Utimur
autem hoc verbo etiam in ceteris sensibus cum eos ad cognoscendum in-
tendimus. Ama biz bu “görme” sözcüğünü diğer duyularımız için de
kullanırız - bilgi edinmek için kendimizi onlara kattığımızda. Neque
cnim dicimus: audi quid rutilet; aut, olefac quam niteat; aut, gusta quam
splendeat; aut, palpa quam fulgeat: videri enim dicuntur haec omnia.
Çünkü biz şöyle demeyiz: nasıl parıldadığım bir duy; ya da nasıl parıldadığını
bir kokla; ya da nasıl ışık saçtığım bir tat; ya da nasıl ışıldadığına
bir dokun. Bütün bunlarda biz şöyle deriz: gör. Bütün bunları
gördüğümüzü söyleriz. Dicimus autem non solum, vide quid luceat,
quod soli oculi sentire possunt; fakat sadece şunu da demekle yetinmeyiz:
nasıl ışıldadığını bir gör, sadece gözlerimizin duyumsadıkları
için; sed etiam, vide quid sonet; vide quid oleat, vide quid sapiat, vide