Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

tulmaktadır. Buradaki yorum, Dasein’m bizzat ontik olarak açımladığının
açık hale getirilişidir. Bulunuşsal bir anlama içinde hareket edip,
yorumlayıcı bir takipte bulunarak Dasein’m varlığına dühul etme imkanı,
irdelenecek fenomenin asliliğine bağlı olarak artacaktır. Bu imkan
yöntemsel bakımdan açımlayıcı bulunuş işlevini görecektir. Havfm bunu
sağlayan bir fenomen olduğunu söylemek ise halihazırda sadece bir
iddiadan ibarettir.
Ancak havfm analizini yapabilmek bakımından tamamıyla hazırlıksız
da değiliz. Mamafih onun ontolojik açıdan korkuyla nasıl bir rabıta
içinde bulunduğu henüz karanlıktır. İkisi arasında ontolojik bir akrabalığın
bulunduğu ise aşikardır. Bunun bir işareti her iki fenomenin çoğunlukla
birbirinden ayırt edilmeyişi olgusudur: Çoğunlukla korkuya
havf denmekte, havf karakterine sahip olanaysa korku denilegelmekte-
dir. Bu yüzden adım adım havf fenomenine dühul etmeye çalışacağız.
Dasein’m herkese ve ilgilenilen “dünyaya” düşkünlüğüne kendinden
“kaçış" demiştik. Fakat bütün geri çekilme ve yüz çevirmelere kısaca
kaçış diyemeyiz. Çünkü bir açımlanandan korkuyla geri çekilmek,
korku üzerine dayanır mesela. Bahse konu geri çekilinen şey, tehditkar
olandır ve kaçış karakterine sahiptir. Korkunun bir bulunuş olarak yorumlanması
bize şunu göstermiş idi: Korkunun nedeni hep dünya-içinde
bir şeylerdir, belirli bir yerden gelmektedir, yakında olup yaklaşandır,
gerçekleşmeyebilen fena bir varolandır. Düşkünlükte ise Dasein
kendi kendinden yüzünü çevirir. O halde söz konusu geri çekilmenin
nedeni esasen tehditkarlık karakterine sahip olmalıdır. Oysa o, geri çekilen
bir varolan şeklinde bir varlık minvaline sahip bir varolandır, yani
bizzat Dasein’m kendisidir. Dolayısıyla söz konusu geri çekilmenin
nedeni, “korkunç” bir şey olarak kavranılamaz, çünkü böylesi şeylerle
daima dünya-içindeki varolanlar olarak karşılaşılır. “Korkunç” olabilecek
yegane [186] şey bizatihi tehditin kendisidir ve o, korku içinde keşfedilendir.
Tehdit hep dünya-içindeki varolanlardan gelmektedir.
Bu sebeple düşkünlük için kendinden yüz çevirme bir kaçış değildir
aslında. Çünkü kaçış, dünya-içindeki bir varolandan korkma üzerine
dayanır. Böyle bir dayanağa sahip kaçış karakteri, onun dünya-içindeki
varolana yükünü dönerek massolunma içindeyken çok daha az tatbik
edilebilir niteliktedir. Düşkünlük içinde yüz çevirme, daha ziyade havf
üzerine dayanır ki, havf da bizatihi korkuyu mümkün kılar.
Dasein’m kendinden düşkünlük içinde kaçışı hakkmdaki sözlerimizin
anlaşılabilmesi için, bu varolanın temel konstitüsyonu olan dünya-
içinde-varolmayı yeniden hatırlatmakta yarar vardır. Havfm nedeni biza­
196