Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Bu aşamaya kadarki ontolojik prosedürümüze rehberlik etmiş olan
bahse konu ön-görme hakkında ne diyebiliriz? Varoluş idesini, bizatihi
kendi varlığım söz konusu eden anlamasal varlık imkanı olarak belirlemiştik.
Hep benimki olan varlık imkanı; sahihlik yahut gayrisahihlik ya
da bunlarla ilgili modal kayıtsızlık haline açıktır.1 Halbuki buraya kadarki
yorumumuz, vasati hergünkülükten hareket ederek kayıtsız veya
gayrisahih varoluşun analiziyle sınırlandırmıştı kendini. Yine de bu yoldan,
varoluşun eksistensiyalitesinin somut bir belirlenimini elde etmek
mümkün olabilmişti, [233] hatta bunu elde etmek mecburiyetindeydik
zaten. Buna rağmen varoluş konstitüsyonunun ontolojik karakterizas-
yonunda, esas itibariyle bir eksiklik söz konusu olmuştur. Varoluş varlık
imkanı demektir - dolayısıyla sahih varlık imkanı da buna dahildir.
Sahih varlık imkanının eksistensiyal yapısı varoluş idesinin içine dahil
edilmedikçe, eksistensiyal bir yoruma rehberlik eden ön-görünün asli
olmaklığı noksan kalacaktır.
Peki, buraya kadarki hermenötik durumlandırmanm ön-sahipli-
ğiyle ilgili ne diyebileceğiz? Eksistensiyal analizimiz, hergünkülükten
hareket etmek suretiyle Dasein’m bütününü (yani bu varolanın “başından”
“sonuna” kadarkiligini) temamızı oluşturan fenomenolojik bakış
içine katmaya mecbur oluşunu ne zaman ve nasıl teminat altına almıştır?
Daha önce şunu iddia etmiştik: İhtimam-göstermeklik Dase-
in’ın konstitüsyonunun yapı bütününün bütünlüğüdür.2 Fakat bahse
konu yorumun daha başlangıç aşamasında, Dasein’ı bir bütün olarak
nazarı dikkate taşımaktan vazgeçilmesi gerektiğini söylemek mümkün
değil midir? Öyle ya, hergünkülük tam da doğum ile ölüm “arasındaki”
varlık demek değil midir? Ve eğer varoluş, Dasein’m varlığını
belirliyorsa ve onun özü varlık imkanıyla birlikte tesis ediliyorsa",
o zaman Dasein, varolduğu müddetçe, hep henüz daha var olmamış
olarak varolmalıdır. Özü varolmak olan bir varolan, bütün bir varolan
olarak kavramlabilinme ihtimaline özsel olarak direnmektedir o halde.
Şu ana kadarki hermenötik durumlandırmamız, bütün bir varolanı
kendi “sahipliği” içinde teminat altına almak şöyle dursun, bunun
elde edilebilir bir şey olup olmadığını bile gösteremediği gibi, Dase-
in’ın asli bir ontolojik yorumunun başarısızlığa mahkum olup olmadığını
da gösterememiştir - burada mesele, tematize edilen varolanın
varlık minvalinin bizatihi kendisidir çünkü.
1) Krş. § 9, s. 41 vd.
2) Krş. § 41, s. 191 vd.
a) BirLikte: zaten-var-olmaklık.
247