Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Şu menfi belirleme kuşku götürmez: Yapı bütününün bütünlüğüne,
eldeki öğelerin birbirine yamanmasıyla fenomenal bakımdan erişmek
mümkün değildir. Zira bunun için bir nazım plana gerek olurdu. Bizatihi
yapı bütününü ontolojik olarak taşıyan Dasein’ın varlığını erişilebilir
kılmak için, bahse konu bütünün içinden geçen bir nüfuz edici bakış
gereklidir. Bu bakışın aslen birliksel bir fenomene yönelik olması gerektiği
gibi, bu fenomen zaten ayrıca bütünün içinde yatıyor olmalıdır.
Böylelikle her bir yapı momenti, yapısal imkanı dahilinde ontolojik bakımdan
temellendirilmiş olmalıdır. Bu sebeple “icmal edici” yorumumuz,
şu ana kadar elde edilenlerin toplanıp birbirine iliştirilmesiyle yapılamaz.
Zira Dasein’m eksistensiyal temel karakterine ilişkin soru, herhangi
bir mevcut olanın varlığına ilişkin sorudan özsel olarak farklıdır.
Hem ontik hem de ontolojik olarak dünya-içindeki varolanlara yönelip
kalan hergünkü çevreleyen-dünyasal tecrübe, Dasein’ı ontolojik analiz
için ontik olarak asli biçimde sunma şansından yoksundur. Yine aynı
şekilde, serencamların içkin algısı, ontolojik [1821 bakımdan yeterli bir
rehberden yoksun bulunmaktadır. Öte yandan Dasein’m varlığını şu veya
bu insan idesinden de türetmemeliyiz. Dasein'a ilişkin şu ana kadarki
yorumlardan hareketle, Dasein’a ontik-ontolojik erişim için, yine
onun kendisinden neşet eden yegane layık yolun hangisi olduğuna dair
bir şeyler çıkarsanabilir mi?
Dasein’m ontolojik yapısında varlık anlayışı yatmaktadır. Dasein var
olmak suretiyle kendini kendi varlığı içinde kendine açımlamaktadır.
Söz konusu açımlanmışlığın varlık minvalini tesis edenlerse bulunuş ve
anlamadır. Acaba Dasein’m öyle bir anlamasal bulunuşu var mıdır ki,
onda kendini müstesna biçimde kendine açımlayabilsin?
Eğer Dasein’m eksistensiyal analitiği kendi fundamental ontolojik
işlevi hakkında esasen açıklığa sahip olmayı sürdürecekse, o zaman
şimdilik kaydıyla oluşturulan ödevinin (yani Dasein’m varlığının ortaya
konuluşunun) üstesinden gelebilmesi için, bizzat Dasein’ın kendisinde
yatan en geniş ve en asli açımlanış imkanlarından birini arayıp
bulmalıdır. Dasein’m kendini kendisinin karşısına taşıyan bahse konu
açımlanış tarzı öyle olmalıdır ki, burada bizatihi Dasein bir nevi basitleştirilmiş
tarzda erişilebilir olabilmelidir. Ayrıca bu suretle açımlanan-
da, aramakta oluduğumuz yapı bütünü de elementar biçimde gün yüzüne
çıkmalıdır.
Analizimizi yukarıdaki yöntemsel gereği tatmin eden bir bulunuş
olan havf fenomenine dayandıracağız. Bahse konu bu temel-bulunuşun
ortaya çıkartılışı ve onun sayesinde açımlananın bizatihi ontolojik ka-
192