Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

nu hareket noktası [332] olarak almıştık.1Dasein’ın öncelikle ve çoğunlukla
içinde bulunduğu vasati varlık minvaline hergünkülük demiştik.
Daha önce yaptığımız analizi yeniden tekrar ederken hergünkülük,
kendi zamansal anlamında açığa çıkmalı, böylelikle zamansallık bahsinde
ele aldığımız mesele gün yüzüne çıkmalı ve hazırlık niteliğindeki
analizlerimizin zahiri “kendiliğinden anlaşılırlığı” tümden ortadan
kalkmalıdır. Zamansallık Dasein’m temel konstitüsyonunun bütün özsel
yapılarında doğrulanabilir olmalıdır. Ancak bu, daha önce yaptığımız
analizleri, mevcut sırası içinde yeniden, adeta zahiri bir şematik
tekrar geçiş şeklinde ele almamız gerektiği anlamına gelmez. Zamansal
analizin farklı yürüyen istikameti, daha önceki etütlerimizin rabıtasını
daha aşikar kılacak ve tesadüfiliği ve görünürdeki keyfiliği ortadan kaldıracaktır.
Bu yöntemsel zorunlulukların dışında, fenomenin kendisinde
yatan saikler de kendini belli edecektir. Onlar da tekrar edici analizimizde,
farklı bir eklemlemeye gitmemizi zorunlu kılacaktır.
Hep ben kendim olduğum söz konusu varolanın ontolojik yapısı,
varoluşun öz-duruşu üzerine odaklıdır. Kendimi ne bir töz, ne de bir
özne olarak kavramak mümkün olmadığından (çünkü varoluş üzerine
temellenmişimdir), gayrisahih benliğin, yani herkes benliğinin
analizi, tümüyle Dasein’m hazırlık niteliğindeki yorumu kapsamında
bırakılmıştı.2 Oysa artık kendilik, ihtimam-göstermekliğin yapısına ve
dolayısıyla zamansallığın yapısına belirtik biçim de geri alınmış olduğu
için, öz-duruşun ve öz-olmayan-duruşun zamansal yorumu kendi
ağırlığına kavuşmuş olmaktadır. Bu da ayrı bir tematik icraya ihtiyaç
duymaktadır. Böyle bir tematik icra, esasen benin varlığına ilişkin sorunun
ontolojik bakımdan münasipsiz olmaması ve çatışkılar içeriyor
olmaması için uygun bir güvence sağladığı gibi, merkezi işlevine uygun
olarak da zamansallığın husule getirme yapı&ına çok daha asli bir
nazarda bulunabilmemizi de temin etmektedir. Söz konusu husule getirme
yapısının, Dasein m tarifiselliği olduğu ortaya çıkacaktır. Dasein
tarihseldir şeklindeki önerme, eksistensiyal-ontolojik bir funda-
mental ifade olarak doğrulanacaktır. Bu önerme, Dasein’ın belirli bir
“dünya tarihi” içinde yer aldığım ifade eden düz bir ontik vaka tespitinden
çok uzaktır. Hatta Dasein’ın tarihselliği, olası bir tarihbilimsel
anlayışın da temelini oluşturmaktadır. Öte yandan tarihbilimsel anlayış
da, tevarihin bir bilim olarak özeilikle kavranıp geliştirilebilmesinin
imkanını oluşturmaktadır.
1) Krş. § 9, s. 43.
2) Krş. § 25 vd., s. 113 vd.
352