Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

varsayımla neyin varsayılmış olduğu ontolojik bakımdan kavranmış
olacaktı ve “benim dışımdaki eşyanın varlığı”na dair kanıtın henüz verilmediği
ve fakat bunun zorunlu olarak verilmesi gerekliği şartı kendiliğinden
ortadan kalkacaktı.
“Felsefenin skandali” bahse konu kanıtın halihazırda verilmemiş olması
değil, durmadan bu tip kanıtların beklenmesi ve denenmesidir aslında.
Böylesi beklenti, maksat ve talepler ontolojik olarak yeterli olmayan
bir yaklaşımdan kaynaklanmaktadır. Bu yetersiz yaklaşıma göre “dünya”
ondan bağımsız ve “dışta” bir mevcut olana göre kamtlanmahdır.
Oysa burada yetersiz olan kanıtlar değil, kanıtlayan ve kanıt arayan varolanın
varlık minvalinin gereği gibi belirlenmiş olmamasıdır. Bu sebepledir
ki, iki varolanın zorunlu birarada mevcut oluşunu kanıtlayarak
dünya-içinde-varolan olan Dasein hakkında bir şeyler kanıtlandığı ya
da kanıtlanabilir olduğu zanm ortaya çıkmaktadır. Doğru olarak anlaşılmış
bir Dasein, bu türden kanıtlara direnir, çünkü ardı sıra gelen kanıtların
yapay olarak tanıtlamayı zorunlu gördüğü şeyler onun varlığında
zaten hep vardır.
Kendi dışımızdaki şeylerin mevcudiyetini kanıtlamanın olanaksızlığından
dem vurup bu şeylere “sadece inanmak gerektiğini”1 çıkarsa-
makla da meselenin çarpıklığını aşmış olmayız. Çünkü yine esasen ve
ideal olarak böylesi bir kanıtın verilebilir olduğunu varsaymaya devam
etmiş oluruz. “Harici dünyanın gerçekliğine inanmak” suretiyle kendimizi
sınırlandırdığımızda bile, meseleye münasebetsiz bir yaklaşım gösterdiğimizi
teyit etmiş oluruz, çünkü böylelikle, bahsedilen inanca kendi
“hakkını” açıkça iade ederiz. Burada da yine esasen bir kanıüama talebinde
bulunmuş oluruz, her ne kadar kati bir kanıtlamaya girmeyen
başka bir yola başvurulmuş gibi olunsa da.2
[206] “Harici dünyanın” özne tarafından varsayıldığma ve hatta onu
farkında olmayarak hep varsaydığına dayanacak bile olsak, yalıtılmış
bir özneyi yapıcı olarak öne sürmeye devam etmiş oluruz. Böylelikle ne
dünya-içinde-varolma fenomenine isabet etmiş, ne de fiziksel olanla
psişik olanın birarada mevcut oluşunu kanıtlamış oluruz. Bu türden
varsayımları öne sürdüğümüzde, Dasein hep “geç kalmış” olur, çünkü
] ) A.g.e., ön sû z, dipnot.
2) Krş. W . Dilthey, “Briirage ztır Lösung der F rage vorn Lfrsprung unseres Glaubens an die Reaiitat
der Auj$enwell und seiııc?n Recht" (1 8 9 0 ), Gesam m elte Schrifıen, c. 5/1, s. 90 vd.
Bu makalenin hemen başında Dilthey, yanlış anlaşılmaya mahal vermeyecek biçim de şunları
söylemektedir: “Zira eğer insan için geııe! geçer bir hakikat var olacaksa, ilk önce Descartes
tarafından verilmiş olan yönteme göre düşünce, dışsal gerçekliğe rağmen bilincin verilerinden
hareket ederek kendine bir yol bulmak zorundadır”, a.g.e., s. 90.
217