Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

etmeyle sınırlandırmıyoruz. Geniş anlamda ele aldığımız müşahade
etme sayesinde el-altında-olanlar ile mevcut-olanlar, kendi “bedensel-
likleri” bakımından görünür hale gelirler. Söz konusu karşılaşılabilir-
lik bir huzur üzerine temellenmektedir. Odur aslında varolanların bedenen
mevcut olabilmelerini mümkün kılan ekstatik ufku veren. Fakat
merak, öylece-bulunma sayesinde onları anlam ak maksadıyla
mevcut-olanları huzura-getirme faaliyetinde bulunmaz. Merakın yaptığı
şey görmektir, sadece görmek ve görmüş olmaktır. Kendi kendinin
tutsağı olan böyle bir huzura-getirme olarak merak, ona tekabül
eden özel bir istikbal ve oldum-olasılıkla ekstatik bir birlik içinde bulunur.
Yeni olana duyulan iştah, henüz-görülmemiş-olana dühul etme
[347] demek olduğu halde bu, huzura-getirmenin beklentilendirme-
den kaçınmaya çalışmasıdır aslında. Merak tamamıyla gayrisahih biçimde
müstakbeldir. Öyle ki, bir imkanı huzura-getirici değildir, o imkanı
gerçek sanıp da iştah konusu eder. Merak dur durak bilmeyen
bir huzura-getirişle tesis olunmaktadır. Sadece huzura-getirici olduğu
için, dur durak bilmeksizin içinde “tutulduğu” beklentilendirmeden
bu sayede kaçıp kurtulmaya çalışmaktadır. Huzur, ona ait olan beklentilendirmeden
söz konusu kaçıp kurtulma anlamında “neşet etmektedir”.
Oysa merakın “neşet ettirici” huzura-getirişi, “konuya” hiç
de adanmış değildir. Zira bir şeye bakış attığı anda başka bir şeyi gözüne
kestirmeye başlamıştır bile. Ele geçirilmiş belirli bir imkanın
beklentilendirilmesi sayesinde sürekli olarak “neşet eden” huzura-ge-
tiriştir ki, merakı ayırt eden bulunmamayı ontolojik olarak mümkün
kılan. Beklentilendirmeden huzura-getiriş “neşet etmektedir” ama bunu,
ontik manada kendini ondan sıyırarak ve onu kendine tevdi ederek
yapmaz. Çünkü “neşet etme”, beklentilendirmenin ekstatik bir
modifikasyondur. Öyle ki bu, huzura-getirişin peşinden atlam aktadır.
Beklentilendirme bir bakıma kendini feda etmekte, ilgilendiklerinin
içinden gayrisahih ilgilenme imkanlarını bile kendine yaklaştırmamakta,
sadece dur durak bilmeyen huzura-getiriş imkanlarını kendine
yakın tutmaktadır. Beklentilendirmenin ekstatik modifikasyonu
sayesinde neşet edici huzura-getirme peşinden atlayan bir huzura-ge-
tirişe dönüşmüştür. Bu ise, oyalanmanın eksistensiyal-zamansai imkan
koşuludur.
Peşinden atlayıcı beklentilendirme sayesinde, huzura-getirme giderek
daha çok kendine tevdi edilmektedir. Artık o, huzur aşkına huzu-
ra-getirmeye başlamaktadır. Böylelikle kendini kendi açtığı tuzağa dü­
i
3 6 8