Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Öte yandan Dasein’a ilişkin yukarıdaki eksistensiyal analiz ise, fiilen
fırlatılmış olan varoluşun bizzat “somutlaşımından” hareket etmekte ve
buradan giderek zamansallığın onun asli mümkün kılışı olduğunu açığa
çıkarmaktadır. [436] “Tin” zamanın içinde düşüyor değildir. O, za-
mansallığın asli husule getirilişi olarak varolmaktadır. Bu, dünya-zama-
mnı husule getirmektedir ki, onun ufku içinde “tarih” zaman-içindeki
bir yaşamlmışlık olarak bize “görünebilir”. “Tin” zamanın içine düşüyor
değildir. Aksine fiili varoluş, düşkün olduğu için asli ve sahih za-
mansallıktan gelip oraya “düşmektedir”. Bu “düşme” ise, kendi eksistensiyal
imkanını, yine kendi husule getirilişinin zamansallığına ait
olan bir halinde bulmaktadır.
§ 83. Dasein’ın Eksistensiyal-Zamansal Analitiği ve Esas İtibariyle
Varlığın Anlamına îlişhin Fundamental-Ontolojik Sorunun Kendisi
Buraya kadarki etütlerimizin görevi, fiili Dasein’m asli bütünlüğünü,
sahih ve gayrisahih varolma imkanları açısından eksistensiyal-on-
tolojik bakımdan kendi temelinden hareketle yorumlamak idi. Bu temelle
birlikte ihtimam-göstermekliğin varlık anlamı olarak zamarısalhk
da kendini ortaya çıkarmıştı. Zamansallığı meydana çıkarmadan
önce Dasein’ın hazırlık niteliğindeki eksistensiyal analitiği sayesinde
ortaya konulmuş olanlar, böylelikle Dasein’ın asli varlık bütünü yapısı
içine katılmış, yani zamansallığa geri getirilmiş olmaktadır. Asli zamana
yönelik olarak analiz ettiğimiz husule getirme imkanlarının ya-
p,l arı, daha önce sadece “gösterilmişti”, ama artık onlar da bu sayede
“temellendirilmiş” oldular. Fakat Dasein’ın varlık konstitüsyonunun
ortaya konuluş süreci, halen sadece bir yol olarak kalmaya devam etmektedir.
Hedef, esasen varlık sorusunun çalışılmasıdır aslında. Varoluşun
tematik analitiği, öncelikle esasen varlık idesini açığa kavuşturmakla
elde edilen ışığa ihtiyaç duymaktadır. Giriş bölümünde dile getirdiğimiz
şu cümle, her türlü felsefi araştırmanın bir ölçüsü olacaksa
eğer, o zaman bütün bunlar daha da fazla geçerlilik kazanmış olacaktır:
Felsefe, Dasein’m hermenötiğinden hareket eden evrensel fenome-
nolojik ontolojidir; o, varoluşun analitiği olarak, felsefi soruşturmalara
rehberlik eden düşünce zincirini, hem menjeine raptetmiş, hem de
ona rücu etmiş“ bulmaktadır.1 Fakat bu tezi bir dogma kabul etmek
mümkün değildir. Bu tez, olsa olsa, halen “bir perde ardında bulua)
Demek ki, varoluş felsefesi yapmıyoruz burada.
1) Krş, § 7, ü. 38.
461