Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Dasein’m eksisterısiyal zamansa! analizi de, varlık kavramı üzerine
esaslı bir tartışmanın çerçevesi dahilinde kalarak yine tekrarda bulunmayı
talep etmektedir bizden.
[3341
Dördüncü Bölüm
Zamansallık ve Hergünkülük
§ 67. Dasein’m Eksisterısiyal Konstitüsyonunun
Temel Mevcudiyeti ve Onun Zamasal Yorumunun Öntaslağı
Hazırlık niteliğindeki analizimiz1, büyük bir fenomenler çokluğunu
erişimimize açmıştı. Şimdi her ne kadar ihtimam-göstermekliğin temellendirici
yapı bütünü üzerine odaklanmışsak da, söz konusu fenomenler
çokluğunu fenomenolojik nazarımızdan yine de kaçırmamalıyız.
Dasein konstitüsyonunun asli bütünlüğü, eklemlenmiş bir bütünlük olduğu
için o, böyle bir çokluğu reddetmediği gibi onu talep eder durumdadır.
Varlık konstitüsyonunun asliliği, nihai bir yapı elemanının basitliği
ve tekliğiyle örtüşür nitelikte değildir. Dasein’ın varlığının ontolojik
menşei, ondan neşet edenlerden daha “düşük mertebede” de değildir.
Aksine onları kudret bakımından aşıp geçmektedir. Zira ontolojik
sahada, bir şey “neşet” eder durumdaysa, aslında o bir dejenerasyon halini
sergiliyor demektir. “Asıl” olana ontolojik bakımdan dühul etmek,
“sıradan akıl” için geçerli olan ontik kendiliğinden-anlaşüırlıklara varmak
demek değildir. Aksine bu yoldan gidilerek, her türlü kendiliğinden-anlaşılırlıklar
şüphe götürür hale gelir.
Hazırlık niteliğindeki analizimizle elde edilen fenomenleri, fenomenolojik
nazarımıza yeniden geriye taşıyabilmek için, analizimiz sırasınr
da geçilen aşamalara bir kez daha atıfta bulunmak yeterli olacaktır, ihtimam-göstermekliği
ihata edebilmek için açımlanmışlığı analiz etmemiz
gerekmişti. Açımlanmışlık “şuradalığın” varlığını tesis ediyordu.
Bu fenomeni açıklığa kavuşturmak, Dasein’m temel konstitüsyonu. olan
dünya-içinde-vârolmayı geçici olmak kaydıyla yorumlamak anlamına
gelmişti. İncelememiz işte bu dünya-içinde-varolma ifadesinden hareketle
yola koyulmuş, böylece Dasein’m münasip olmayan, çoğunlukla
1) Krş. Birinci Ayrım, s. 41-230.
354