Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

ütününün oluşturduğu ufuk, fiilen varolmakta olan varolanın özü gereği
nereyc-yönelik olmak suretiyle açımlandığı şeyi belirlemektedir. Fiili
şurada-var-olmakhkla istikbalin ııfku içinde hep bir varlık imkanı tasarımlanmış,
oldum-olasıhğm ufku içinde “zaten var olmak” açımlanmış
ve huzurun ufku içinde de ilgilenilenler keşfedilmiş olmaktadır.
Ekstaz şemalarının ufuksal birliği, bir-şey-içinlik ilişkilerinin bir-şey-
uğruııalıkla asli rabıtasını mümkün kılmaktadır. Bunda şu yatmaktadır:
Zamansallığm ekstatik birliğinin ufuksal konstitüsyonunun zemini
üzerinde hep kendi şuradalığı olan varolana açımlanmış dünya gibisinden
bir şey ait olmaktadır.
Nasıl ki, istikbal ve oldum-olasıhğm husule getirilişinin zamansal
birliğinden huzur neşet ediyorsa, eşit derecede asli olarak, istikbal ile
oldum-olasılık ufuklarından da huzur ufku husule gelmektedir. Dasein
husule geldiği müddetçe dünya da var olmaktadır. Varlığı bakımından
kendini zamansallık olarak husule getirmekte olan Dasein, onun eksta-
tik-ufuksal konstitüsyonunun oluşturduğu zemin üzerinde özü gereği
“bir dünya içinde” olmaktadır. Dünya ne el altındadır, ne de mevcut.
Dünya kendini zamansallık içinde husule getirmektedir. Dünya, ekstazlann
kendinin-haricindeliği sayesinde “şurada” “var” olmaktadır. Bir
Dasein varolmadıkça dünya da “şurada” olamamaktadır.
El-altmda-olanlarla fiilen ilgilenici varlık, mevcut-olanların tematizasyonu
ve söz konusu varolanın nesnelleştirici keşfi, bütün bunların
hepsi de peşinen bir dünyayı varsaymaktadır. Bir başka deyişle onlar, sadece
dünya-içinde-varolmanın [366] birer minvali olarak mümkündürler.
Dünya ekstatik zamansallığm ufuksal birliği üzerine temellenmek
sureliye aşkmsaldır. Dünyadan hareketle dünya-içindeki varolanlarla
karşılaşabilmek için, zaten onun ekstatik bakımdan açımlanmış olmasına
gerek vardır. Zamansallık ekstatik bakımdan kendini kendi ekstaz-
larının ufku içinde bulundurmakta ve kendini husule getirirken şura-
dalık içinde karşılaşılan varolana geri gelmektedir. Dasein’ın fiili varoluşuyla
birlikte zaten dünya-içindeki varolanlarla karşılaşılmaktadır. Bu
türden varolanların, varoluşumuzun kendi şuradalığıyla keşfedilebili-
yor olması, Dasein’m keyfine kalmış bir şey değildir. Sadece neyi, hangi
istikamette, nereye kadar ve nasıl keşfedip açımlayacağı onun kendi
hürriyetinin mevzusu olabilmekte, ama bu da onun kendi fırlatılmışlı-
ğının oluşturduğu sınırlar içinde kalakalmakadır.
Dolayısıyla dünyanın yapısını belirleyen ilintililik rabıtaları, dünyasız
bir özne tarafından bir malzemenin üzerine geçiriliverilen bir formlar
ağı demek değildir. Daha ziyade fiili Dasein, kendini ve dünyasını
3 8 8