Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

“tam yolunda”, bütün kapılar da ardına kadar açık olur. Düşkün dünya-
içinde-varolma kendi kendini ayartıcı olduğu kadar teskin edicidir de.
Ancak bahse konu gayrisahih teskin, Dasein’ı kesatlığa ve avareliğe
ayartmayıp, onu zaptedilemez bir “meşguliyet” içine sürükler. Bu yüzden
“dünyaya” düşkünlük [178] müsekkin değildir. Aksine, ayartıcı olan bu
teskin, Dasein’ın düşkünlüğünü daha da ağırlaştırır. Dasein’m tefsiri nok-
tai nazarından şöyle bir görüş belırivermektedir: Buna göre sanki, en yabancı
kültürleri anlamak ve bunları kendi kültürüyle “sentezlemek”, Da
sein’m kendisi hakkında eksiksiz ve tam bir aydmlanışa ulaştıracakmış
gibidir. Oysa ki, çok çeşitli bir merak ve dur durak bilmeyen bir her şeyi
bilme, evrensel Dasein anlayışı vehmim doğurmaktadır. Zira temelde, yine
burada aslında neyin anlaşılması gerektiği belirlenmemiş ve sorgulanmamış
kalmaktadır: Anlayışın bizatihi bir varlık imkanı olduğu ve en zati
Dasein’ımızda serbest kalması gerektiği anlaşılamamaktadır. Dasein bu
teskin edilmiş, kendini her şeyle kıyaslayıp “anladığı” karşılaştırma içinde
öyle bir yabancılaşmaya doğru sürüklenmektedir ki, burada en zati
varlık imkanı örtülüp gizlenmeye başlar. Düşkün dünya-içinde-varolma
hem ayariıcı-teskin edicidir, hem de yabancılaştı rıcı.
Öte yandan söz konusu yabancılaşma, Dasein’ın fiilen kendinden
koparılması anlamına gelmez. Aksine, Dasein öyle bir varlık minvaline
sürüklenir ki, burada en abartılı “kendini ayrıştırmaya” girişir, her türlü
tabir etme imkanlarını dener ve sonunda meydana çıkarttığı “karakteroloji”
ve “tipolojiler” bile uçsuz bucaksız hale gelir. Fakat Dasein’a
kendi sahihlik ve imkanını (sahici bir akamete uğramayı dahi) kapayan
söz konusu yabancılaşma, onu bizzat kendisi olmayan bir varolana teslim
etmez ama. Tersine, Dasein’ı kendi gayrisahihliğine, yani yine kendi
olası varlık minvaline sıkıştırır. Düşkünlüğün ayartıcı-teskin edici
yabancılaşması öyle bir teessüre sahiptir ki, bu teessürde Dasein bizzat
kendi kendine dolamverir.
Yukarıda dikkate taşman ayartma, teskin etme, yabancılaşma ve
kendi kendine dolanma (dolanıverme) fenomenleri düşkünlüğün spesifik
bir varlık minvalini karakterize etmektedir. Dasein’tn kendi varlığı
içindeki bahse konu “teessürüne” sukut diyoruz. Böylelikle Dasein,
kendinden çıkıp yine kendine sukut etmekte, gayrisahih hergünkülügün
zerninsizlik ve butlanına düşüvermektedir. Oysa bu sukut, kamusal
tefsir manzumesi yüzünden Dasein’m kendisinden saklı kalmakta ve
hatta “terfi” ve “somut yaşam” olarak dahi tefsir edilebilmektedir.
Bahse konu sukutun hareket minvali, herkes içindeki gayrisahih varlığın
hem zeminsizliğine doğrudur ve hem de bu zerninsizlik içindedir.
188