Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

ni tesis etmektedir. Havfa hazır bir kapalılığı-açma-kararlılığı olarak sadakat,
aynı zamanda yegane otorite karşısında duyulan olası saygıyı da
temsil etmektedir. Bu otorite, hür bir varoluşun sahip olabildiği varoluşun
tekerrür edebilir imkanlarının otoritesidir. Kapalılığı-açma-kararlı-
lığını sadece karar “ediminin” “süresi içindeki” “serencam” kadar gerçek
olduğunu söyleyecek olursak, onu ontolojik bakımdan yanlış anlamış
oluruz. Zira kapalılığı-açma-kararhlığında varoluşa-dair süreklilik
yatmaktadır ki, o da, özü gereği ondan neşet eden bütün olası içindebulunulan-anları
önceden ele almış olmaktadır. Bir kader olarak kapa-
lılığı-açma-kararlılığı, muhtemelen duruma bağlı olarak talep edilen belirli
bir karardan vazgeçebilirle hürriyetidir. Bununla varoluşun sürekliliği
kesintiye uğruyor değildir, aksine tam da içinde-bulunulan-an bakımından
bu süreklilik doğrulanmaktadır. Demek ki süreklilik, “için-
de-bulunarı anların" peş peşe dizilmesiyle meydana geliyor değildir.
Süreklilik müstakbel oldum-olası tekerrürün zaten uzayıp gitmiş olan
zamansallığmdan neşet etmektedir.
Öte yandan gayrisahih tarihsellikte, kaderin asli uzayıp gitmişliği
gizli kalmış durumdadır. Herkes benliği içinde sürekli olmayan Dasein,
kendi “bugününü” husule getirmektedir. En yakınındaki yenilikleri
beklentilendirerek o, eski olanı hemen unutuverir. Herkes seçmekten
kaçınmaktadır. İmkanlar karşısında körleşen herkes, oldum-olasılan
tekerrür etme imkanından yoksun kalır ve oldum-olası dünya-tarihsel
olan ve arta kalan “gerçekleri” (onların artıklarını ve mevcutluklarım)
muhafaza edip sürdürür. Bugünün huzura getirilişi içinde kaybolmuş
olan herkes, “geçmişi” “bugünden” hareketle anlar hale geliverir. Oysa
sahih tarihselliğin zamansallığı, öndeleyici-tekerrür-ettirici içinde-bu-
lunulan-an olarak bugünün huzurdan-kaldmlması ve herkes alışkanlıklarından
kurtulması demektir. Öte yandan gayrisahih tarihsel varoluş,
“geçmişin” yadigarlarıyla dolup taşarak ve tanınmaz hale gelmiş olduğundan
modernliği arayıp durmaktadır. Oysa sahih tarihsellik, tarihi,
mümkün olanın “geri dönüşü” olarak anlamakta ve bu sebeple de,
[3921 varoluşun kadersel-içinde-bulunulan-ansal olarak kapalılığı-aç-
ma-kararlılığmdaki tekerrür içinde açık bulundukça elindeki imkanın
geri dönebileceğini bilir.
Dasein’m tarihselliğinin eksistensiyal yorumu, ister istemez hep gölgede
kalmaktadır. Karanlıkların kalkabilmesi için, münasip bir soru
formülasyonun bütün boyutlarının ortaya konması, varlık bilmecesinin
çözülmesi ve (şimdi açıklandığı üzere) özün hareketliliği ortaya konmalıdır.
Ama yine de, Dasein’m tarihselliğinden neşet eden tarihbiliminin
415