Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Eser deriyi, ipliği, çivileri vs. imler. Deri ise hayvan derisinden imal edilir.
Bunlar başkalarınca yetiştirilen hayvanlardan elde edilir. Ancak
dünya içinde, özel amaçla yetiştirilmeyen hayvanlar da vardır ve bunlarda
da söz konusu varolan bir bakıma kendi kendini imal etmektedir.
Öyleyse çevreleyen-dünyada kendi başına vücuda getirilmeye muhtaç
olmayıp, daima mevcut olan varolanlar da erişimimize açıktır. Çekiç,
pense, çivi; bunlar bizatihi kendi kendilerini imlerler: çünkü onlar çelik,
demir, maden filizi, kaya, tahtadan meydana gelirler. Kullanılan gerecin
“doğası” (yani doğa ürünleri perspektifinden “doğası”) onun kullanımıyla
birlikte keşfedilir.
Ancak burada doğa, salt mevcut olan olarak anlaşılmaması gerektiği
kadar, doğa kudreti olarak da anlaşılmamalıdır. Orman koruluk, dağ taş
ocağı, ırmak su gücüdür, rüzgarsa “yelkenleri şişiren” rüzgar. Keşfedilen
“çevreleyen-dünya”yla birlikte, keşfedilen “doğa”yla da karşılaşılır.
Onun mevcut olan halindeki varlık minvalinden sarfı nazar edilebilse
de kendisi ancak kendi saf mevcutluğu içinde keşfedilip belirlenebilmektedir.
Ama bu söz konusu doğa keşfi sırasında doğa yine de “işleyip
çalışan”, üzerimize gelen, bir manzara olarak bizi büyüleyen olarak
saklı kalmaktadır. Zira botanikçinin bitkileri, tarla kenarındaki çiçekler
değildir ya da bir nehrin “kaynağının” coğrafi olarak belirlenmesi onun
“derinlerdeki kaynağı” değildir.
Vücuda getirilen eser, sadece kullanımının ne-içinliğini ve terkibinin
muhtevasını imliyor değildir. Basit el işçiliğiyle ilgili durumlarda
bile eser, onu taşıyanı ve kullananı imler. Eser adeta onun bedeninin
bir parçası olur 171], eserin oluşum süreci içinde o “var” olur. Kitlesel
ürünlerin vücuda getirilişinde bile bu temellendirici imleme eksik
değildir; sadece belirlenmemiştir, yani herhangi bir şeye işaret eder,
dolayısıyla vasattır. Demek ki, eserle birlikte sadece el-altında-olan
bir varolan değil, ilgilenme sırasında eseri el-altında-olana dönüşen ve
varlık minvali insan olan varolanla da karşılaşılır. Bununla birlikte,
içinde onu hem üzerlerinde taşıyanların ve tüketenlerin yaşadığı, hem
de bizim kendimizin olan bir dünyayla karşılaşılır. Hep ilgilenedurdu-
ğumuz eserler, sadece işlik gibisinden bir mesken dünyada el-altında-
olan olmayıp kam usal dünyadadırlar. Bununla çevreleyen-dünya-doğası
keşfedilir ve herkesin erişimine açılır. Yollar, caddeler, köprüler, binalar
ile ilgilenme sırasında doğa, belirli bir yönde keşfedilmiş olur.
Üstü kapalı bir üst geçit yağmura işaret eder, belediyece işletilen sokak
ışıkları karanlığa, yani gün ışığının spesifik var ve yokluğuna, bir
başka deyişle “güneşin durumuna” işaret eder. Saatler hep evren sis­
73