Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

tecrübelerin alt alta toplanmasıyla dünyanın açımlanışı sağlanmaz,
aksine dünyanın açımlanmışlığı onları zaten varsayar. “Karşı olmak”
ve “mukavim olmak” ontolojik imkanları bakımından açımlanmış
dünya-içinde-varolma ile taşınmaktadır çünkü.
[211j Öte yandan mukavemet, kendi kendine “tezahür eden” bir
dürtü ya da istençle de tecrübe ediliyor değildir. Çünkü bunların ikisi
de ihtimam-göstermekliğin birer modifikasyonu olarak kendilerini
gösterir. Sadece bu tür bir varlık minvaline sahip varolanlar dünya-
içindekilerin mukavimliği gibisinden bir şeyle karşı karşıya kalabilirler.
O halde, gerçeklik mukavimlik olarak belirlendiğinde şu iki şeyi
hatırdan çıkarmamak gerekir: Birincisi, böylelikle pek çok gerçeklik
karakteri içinden sadece biri tespit edilmiş olur; İkincisi, mukavimlik
için açımlanmış dünyayı zorunlu olarak önceden varsaymak gerekir.
Mukavemet “harici dünya”yı, dünya-içindeki varolanlar anlamında
karakterize etmektedir, asla dünya anlamında değil. “G erçeklik bilinci”
de bizatihi dünya-içinde-varolmanın minvallerinden biridir. Bütün
“harici dünya meseleleri” ister istemez söz konusu eksistensiyal temel
Fenomene gelip çatmaktadır.
Dasein’ın eksistensiyal analitiğinin çıkış noktası olarak “cogito sum”
kullanılacaksa eğer, onun içeriğini ters yüz etmek yetmeyecek ve onto-
lojik-fenomenal doğrulanışmı yeniden yapmak gerekecektir. Bu durumda
ilk ifade şu olacaktır: “sum"; ve bu da şu anlamda: ben-bir-dün-
ya-içinde-varım. Yani dünya-içindeki varolanlar nezdindeki varlık minvali
olarak varolarak, çeşitli tutumlara (cogitationes) dair varlık olanakları
içinde “varım”. Oysa Descartes buna karşılık şöyle demektedir: cogitationes
mevcuttur ve onlar içinde dünyasız bir re s cogitans olarak ego
da onlarla birlikte mevcuttur.
c) G erçeklik ve Ihtimam-Göstermeklik
Ontolojik bir terim olarak gerçeklik, dünya-içindeki varolanlara
mütealliktir. Eğer gerçeklik terimi bahse konu varlık minvalini adlandırmak
için kullanılıyorsa, o zaman el-altında-ohnaklık ile mevcut-olmaklık
gerçekliğin halleri olarak işlev göreceklerdir. Fakat söz konusu
sözcüğün geleneksel3 anlamına hiç dokunmazsak, o zaman gerçeklik,
salt nesne mevcudiyeti anlamındaki varlığı imlemeye devam edecektir.
Oysa bütün mevcut-olmalar nesne mevcudiyeti şeklinde değildir. Bizi
“sarmalayan” “doğa”, dünya-içindeki bir varolan olsa da “doğa nesnea)
Günümüzdeki.
223