Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

deleyen bu mevcut-olmaklığın keşfedilip açığa çıkartılmasıyla, karşılaşılan
mevcut-olan şöyle-ve-böyle-mevcut-olması bakımından belirlenir,
işte ancak bu noktada nitelikler dediklerimize erişim yollan açılır, ifadenin
mevcut-olanı belirlediği neliği, bizatihi mevcut-olanın kendi içinden
çekip çıkartılır. Yani tefsirin ne-içinlik-yapısı burada bir modifikasyona
uğrar. Anlaşılanı kendine mal etme işlevi bakımından “ne içinlik”
bu noktadan sonra ilintililik bütününe uzanmaz ama. Böylece artık o,
imleme rabıtalarını dile getirme imkanları bakımından imlenimsellık-
ten (ki çevreleyen-dünyasallığı imlenimsellik tesis etmektedir) tamamıyla
koparılmış olur. “Ne içinlik”, öylece mevcut-ölanm tesviye edici
seviyesine düşürülmüş olur. Bir başka deyişle o, mevcut-olanm belirleyici
sadece-görünür-kılma yapısına düşürülür. Bir-şey-için-bakışsal tefsirin
asli “ne içinliğinin”, mevcut-olanm belirlenişini ne içinliğe düzleş-
tirmesi, ifadenin bir üstünlüğüdür, ifade sadece bu yolla pür bakışsal
teşhir imkanını kazanır.
Görüleceği gibi; ifade, ontolojik menşeini anlamasal tefsirde bulduğunu
inkar etmemektedir. Bir-şey-için-bakışsal anlamasal tefsirin (her-
meneia) asli “ne içinliğine” eksistensiyal-fıermenötıfe “ne içinlik” diyor
ve bunu ifadenin apofantik “ne içinliginden” ayırt ediyoruz.
İlgilenilen anlama içine tamamıyla sarmalanmış olan tefsir ile onun
aşırı karşı durumu olan bir mevcut-olana dair teorik ifade arasında pek
çok ara kademe bulunmaktadır: Çevreleyen-dünyadaki hadiseler hak-
kındaki ifadeler; el-altında-olanların tasvirleri; “durum raporları”; bir
“vaka tespitinin" kayıt altında alınıp sabitlenmesi; bir hal ve keyfiyetin
betimlenmesi; bir vakıanın rivayet edilmesi gibi. Söz konusu “cümleleri”,
anlamlarını özsel olarak ters yüz etmeksizin kolayca teorik ifade
önermelerine geri taşımak mümkün değildir. Hem bahsi geçenlerin,
hem de ifade önermelerinin “menşei” bir-şey-için-bakışsal tefsirde bulunmaktadır.
Logo.vun yapısı hakkındaki bilgimiz ilerledikçe, apofantik “ne içinli-
ğin” bu fenomeninin şu veya bu şekilde bakışımız içine girivermesi kaçınılmazdır.
Onun öncelikle görünme minvali tesadüfi olmayıp, onun
peşi sıra giden mantıkbilim tarihi içindeki etkisi de boşa çıkmamıştır,
[159] Felsefi etütler bakımından iogos bizatihi bir varolan olup, Eskiçağ
ontolojisinin takip ettiği cihet bakımından bir mevcut-olan kabul
edilmiştir.' Öncelikle mevcut-olanlar (yani bir nesne gibi önümüzde
mevcut bulunanlar) •sözcükler ve onların kendini ifade ettiği sözcük dizileridir.
Bu şekilde 'mevcut-olan îogos’un yapısını kendilerine konu
edinen bu ilk arayışlar, çok sayıda sözcüğün bir-arada-mevcut-olmakh-
167