Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Fakat bahse konu “Fasit daire itirazı”, bizatihi Dasein’m belirli bir
varlık minvalinden neşet etmektedir. Zira herkes içinde ilgilenici mas-
solunmuşluktan doğan aklıselim için tasarım (ve hatta ontolojik bir tasarım)
mecburen garip kaçacaktır, çünkü o tam da böyle bir şeye karşı
kendini “esastan” kapamaktadır, ister “teorik”, ister “pratik” olsun aklıselim,
sadece bir-şey-için-bakışsal olarak ve gözle taranabilir olan varolanlarla
ilgilenmektedir. Aklıselimin ayrıt edici özelliği, belirli bir varlık
anlayışına hizmet etmemek üzere sadece “olgusal” varolanları tecrübe
ettiğini sanmasıdır. Oysa varolanları “olgusal” olarak tecrübe edebilmek
için, henüz kavranmamış da olsa varlığın peşinen anlaşılmış olması
lazımdır. Yani aklıselim, anlamayı anlamamaktadır. Ve bu yüzden de
aklıselim, kendi menzilinin dışına çıkanları (ve bu menzil dışına çıkma
işini) mecburen “hoyratça” diye adlandırmak durumundadır.
Anlamada “fasit daire” bulunduğunu söylemek, ikili bir yanlış anlamanın
ifadesidir aslında: 1. Bizatihi anlamanın kendisinin Dasein’m
varlığının bir temel minvali olduğunu anlamamaktır. 2. Söz konusu
varlığın ihtimam-göstermeklik olarak tesis edilmiş olduğunu anlamamaktır.
Fasit daireyi inkar etmek, onu gizleyip saklamak ve hatta onu
aşmaya çalışmak, bu yanlış anlamayı nihai olarak sabitlemekten başka
bir şey değildir. Oysa gayretimiz, asli ve tam olarak söz konusu “daire”
içine sıçramayı hedeflemek olmalıdır. Böylece Dasein analizinin daha
çıkış noktasındayken Dasein’m fasit dairesel varlığına yönelik eksiksiz
bakışımızı teminat altma almış oluruz. Dasein’m ontolojisi söz konusu
olduğunda, “önceden varsayılanlar” haddiden fazla değil, gereğinden azdır
tam da 1316].- dünyasız bir benlikten “hareket” edip ona bir nesne
ve bu nesneyle kuracağı ontolojik bakımdan zemiıısiz bir ilişki temin
edilmeye çalışılınca. Eğer “yaşamı” bir mesele haline getirip, ara sıra da
ölümü dikkate taşıyorsak, bakışımızın menzili çok kısa düşecektir. Eğer
“öncelikle” bir “teorik özne” üzerinde duruyor ve daha sonra ona bir
“etik” ilave ederek onu “pratik yönleri bakımından” tamamlamaya çalışıyorsak,
o zaman da temamızı oluşturan objemizi suni ve dogm atik olarak
iğdiş etmekten başka bir şey yapılmamış olacaktır.
Dasein’ın asii analitiğinin hermenötik durumunun eksistensiyal anlamının
teşrihi bakımından buraya .kadar anlatılanlar herhalde yeterlidir.
Öndeleyici kapahlığı-açma-kararhhğmı açığa çıkarmak suretiyle
Dasein, sahih bütünlüğü içinde ön-sahipiik içine taşınmıştır. Kendi-ol-
ma-imkanmın sahihliği, asli eksistensiyaliteyi ön-görmenin teminatını
vermektedir. Bu da münasip eksistensiyal terminolojinin oluşturulmasını
emniyet altına almaktadır.
334
'