Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

maktaysa; o zaman, ontolojik yorumun kendine ontik im kanları (yani
varlık imkanı minvallerini) temel almasından ve bunları kendi ontolojik
im kanlarına yönelik olarak tasarlamaktan başka bir olanağı var mıdır
kendi elinde? Ve eger Dasein “dünyayla” ilgilenmelerin kaybol-
muşluğundan hareketle kendini tefsir ediyorsa, o zaman buna karşı
gidilmek suretiyle elde edilen on tik-varoluşa-dair imkanların belirlenimleri
ve bunlar üzerine bina edilmiş [313] eksistensiyal analiz, işte
tam da bu türden varolanlar için münasip olan açımlama minvalini
oluşturmayacak mıdır? Bu durumda, tasarımın hoyratça oluşu, bu karakterinden
kurtulup, D asein’uı tebdil edilmemiş fenom enal envanterinin
serbest bırakılışı haline gelm eyecek mi?
Varoluş imkanlarının “hoyrat” biçimde takdim edilmesi, yöntemsel
bir talep olsa da, onların hür bir tenezzül edişten çekip kurtarılması
mümkün müdür? Varoluşa-dair sahih varlık imkanı hakkmdaki analitik,
kendine öndeleyici kapalılığı-açma-kararlılığmı temel alıyorsa (bizatihi
Dasein bu imkana çağında bulunmakta ve bunu kendi varoluşunun
zemininden hareketle yapmaktadır), o zaman, bu imkan herhangi“
bir imkan niteliğine mi sahip olacaktır? Dasein’ın varlık imkanının
onun kendi müstesna imkanına (yani ölüme) ilişkilenişi olarak ele aldığımız
o varlık minvali tesadüfen ele alınmış bir minval midir? Dünya-
içinde-varolmanın ölümden daha yüksek mertebeli bir varlık imkanı bulunmakta
mıdır?
Dasein’m sahih bir bütün-olma-imkanı üzerine ontik-ontolojik biçimde
tasarlanması keyfi olmayabilir. Peki ama bu fenomen üzerinden
icra edilen eksistensiyal yorum bu sayede mazur gösterilmiş olabilmekte
midir? Bu yorum, kendine nereden rehber bulacaktır? Bu rehber, esasen
varoluşa ilişkin “önceden varsayılmış” bir ideden hareket etmiyor
mu? Gayrisahih hergünkülük hakkında ele aldığımız analitik adımları
düzenleyen nedir? Önceden öne sürülmüş olan bir varoluş kavramı değil
mi? Ve şunu diyorsak eğer: Dasein “düşkünlük” içindedir ve bu yüzden
de varlık imkanının sahihliğini tam da bu varlık eğilimine karşı çıkarak
ortaya koymamız gerekmektedir. Bu durumda hangi bakış açısından
hareketle konuşuyor oluruz? Aslında buradaki bütün herşey, bir
miktar sisli de olsa, “önceden varsayılan” varoluş idesinin ışığıyla aydınlatılmış
olmuyor mu? Bunu böyle yapma hakkını nereden alıyoruz?
Yoksa ilam niteliğindeki ilk tasarımımız aslında tamamen kılavuzsuz
muydu? Hiç de değil.
a) Herhalde bu değildir. Fakat “herhangi değil” 'illa ki, şu demek değildir: zorunlu olarak ve
bağlayıcı biçimde.
331