Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

§ 32. Anlama ve Tefsir
Anlama olarak Dasein, kendi varlığım imkanlanna göre tasarlar. İşbu
anlayarak im kanlara göre var olma, Dasein’a açımlanmışlık olarak
geri döndüğünden, ona varlık imkanı denir. Anlamanın tasarlanımı
kendini teşekkül ettirme gibi bir zati imkana sahiptir. Anlamanın teşekkülüne
tefsir diyoruz. Tefsirle birlikte anlama, anladığı şeyi anlayarak
kendine maleder. Tefsirle birlikte anlama başka bir şeye dönüşmez,
kendisi olur. Tefsir eksistensiyal bakımdan anlama üzerine temellenir,
tersi değil. Tefsir anlaşılmış olanın tasdiken ilamı demek olmayıp, anlama
sırasında tasarlanan imkanların çalışılması demektir. Hergünkü Dasein’a
ilişkin hazırlık niteliğindeki işbu analizler kapsamında, tefsir fenomenini
dünyayı anlamak üzerinden takip edeceğiz, bir başka deyişle,
gayrisahih anlama üzerinden ve özellikle de sahici olma hali içinde konuyu
ele alacağız.
Dünyayı anlama içinde açımlanan imlenimsellikten hareketle el-al-
tmda-olanlarla ilgilenerek varolma, karşılaşılanlarla hangi ilintililigin
olabileceğini anlaşılır kılar. Bir-şey-için-bakış keşfeder. Bu şu demektir:
Zaten anlaşılmış olan dünya tefsir edilir. El-aîtında-olanlar açık biçimde
anlayan bakış içine girer. Bütün hazırlamalar, tanzim etmeler, tamir
etmeler, ıslah etmeler, ikmal etmeler öyle bir [149] surette icra
edilir ki, bir-şey-için-bakışta el-aîtında-olanlar kendi bir-şey-içinlikle-
riyle teşrih edilir ve bu surette bakışımıza taşman teşrih edilmişlikleri
bakımından onlarla ilgilenilir. Bir-şey-için-bakışla bir-şey-içinlikleri
bakımından teşrih edilenlerin (yani açık biçim de anlaşılanların) kendileri
bir-şey-için-bir-şey yapısına sahiptir. Şu veya bu el-altında-olanın
ne için olduğuna dair bir-şey-için-bakışsal soruya, bir-şey-için-bakışsal
tefsir edici yanıt verilir: şunun veya bunun için gibi. Ne-içinliğin bildirimi,
gelişi güzel bir şeyin ifade edilmesi demek olmayıp, sorunun yanıtında
ne ise ifade edilenin o şekilde ele alınması gerektiğini belirler.
Anlamada açımlanana, yani anlaşılana, zaten daima öylesine erişilir ki,
onda kendisinin “ne içinliği” açık biçimde meydana çıkıverir. Anlaşılanın
açık biçimde oluşunun yapısı “ne içinlik” tarafından oluşturulup,
tefsiri tesis eder. Çevreleyen-dünyasal el-altmda-olanlarla bir-şey-
için-bakışsal ve tefsir edici münasebette oluş, şuradakinin ne içinliğini
masa, kapı, araba, köprü diye “gördüğünde”, bir-şey-için-bakışsal biçimde
tefsir edilen bu şeyin belirleyici bir ifade içinde teşrih edilmesine
gerek kalmaz. El-altmda-olanlara dair her türlü önyüklemsel yalın
görüş, zaten bizatihi kendinde olarak anlamasal-tefsir edicidir. Ama
zaten böylesi bir “ne içinliğin” olmayışı pür duyumsamanın yalınlığını
157