Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

kadar evrensel biçimde kullanılan bu yapılan ontolojik bakımdan açık
hale getirme işinin asliyetine uygun olup olmadığı hiç ele alınmamıştır:
Anlamanın tasarımı sırasında varolanlar kendi imkanları bakımından
açımlanırlar. İmkan karakterine hep, anlaşılan varolanın varlık
minvali karşılık gelir. Dünya-içindeki varolanın kendisi, dünyaya yönelik
olarak tasarımlanır, bir başka deyişle imlenimsellik bütününe
(ki dünya-içinde-varolma olarak ilgilenmenin kendini peşinen sabit-
lediği imleme rabıtaları bunun içinde yer alır) yönelik olarak tasarımlanır.
Eğer dünya-içindeki varolanlar Dasein’m varlığı tarafından keşfedilirse,
yani anlamaya taşınırsa, onların anlam lı olduğunu söyleriz.
Ama titizlenerek baktığımızda, burada anlaşılanın anlamın kendisinin
değil varolan ya da varhk olduğu görülecektir. Anlam ise bir şeylerin
anlaşılma dairesidir. Anlamasal açımlama içinde dile getirilebilir olana
anlam diyoruz. Anlamın kavram ı, anlamasal tefsirin dile getirdiği
şeylere zorunlu olarak ait olanların formal çatkısını kapsamaktadır.
Anlam tasarımın ön-sahiplik, ön-görme ve ön kavram a ile yapılandırıl ­
mış olan nereye-yönelikliğidir ki, ondan hareketle bir şey bir şey olarak
anlaşılır olur. Anlama ile tefsir, şuradalığm varlığının eksistensiyal
konstitüsyonuysa eğer, o zaman anlam, anlamaya ait olan açımlanmışlığın
formal-eksistensiyal çatkısı olarak kavranılmalıdır. Anlam
Dasein’ın bir eksistensiyalidir. Anlam varolana yapışmış bir nitelik,
varolanın “ardında” yatan ya da “muallakta” asılı kalmış bir şey değildir.
Dasein’ın anlama “sahip” olabilmesi için, dünya-içinde-varoluşun
açımlanmışlıgının, onun içinde keşfedilebilir olan varolanca “tam hale
getirilebilir” olması gerekir. Dolayısıyla sadece Dasein anlam lı y a da
anlamsız olur. Bu şu demektir: Dasein’m bizatihi kendi varlığı ve
onunla açımlanan varolanlar, anlayış içinde kendine maledilebilir veya
anlayışsızlık içinde bundan mahrum kılmabilir.
“ .\rv\am" W ra m ın m esasen, o ntoVoyık- e.Vs\steı\s\y a\ oYan Yyu
yorumunu elde sabit tuttuğumuzda, varlık minvali Dasein’sal olmayan
bütün varolanları anlam sız, üstelik anlam gibisinden bir şeye sahip değil
olarak kavramak zorunda kalırız. Burada “anlamsız” ifadesi bir değer
atfetmek için değil, ontolojik bir belirlenimi dile getirmek için kullanılmaktadır.
Ve sadece anlamsız olanlar batıl olabilir. Ayrıca Dasein’lar
aracılığıyla karşılaşılan mevcut-olanlar, bir bakıma Dasein’m varlığına
karşı gelebilmektedirler, örneğin ansızın çıkagelen ve yıkıp döken doğa
olayları gibi.
Öte yandan eğer biz varlığın anlamına ilişkin esas soruyu soruyorsak,
o zaman bu incelememiz, varlığın ardında yatanlar hakkında derin
160