Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

onunla yüz yüze gelmesiyle meydana gelmez. Öteki varolanın Dasein’la
“yüz yüze gelebilmesi”, bir dünya dahilinde onun kendiliğinden kendini
gösterebilmesiyle mümkündür.
Günümüzde sıkça kullanılan “insan çevre sahibidir” lafı, söz konusu
“sahip olmak” ifadesi ayrıntılı olarak belirlenmediği takdirde, ontolojik
bakımdan boş bir ifade olarak kalmaya mahkumdur. Bir imkan
olarak “sahip olmak”, [58] içinde-var-olmanın eksistensiyal konstitüs-
yonu üzerine temellenmektedir. İşbu özü yüzünden söz konusu tarza
sahip olan bir varolan olarak Dasein, çevresi içinde karşılaştığı varolanları
sarahaten keşfedebilir, onun hakkında malumat sahibi olabilir,
onun üzerinde tasarruf edebilir, “dünya”ya sahip olabilir. Ontik açıdan
malumu ilam demek olan “çevre sahibi olmak" lafı, ontolojik açıdan bir
sorundur. Bu sorunu çözmek için daha önce Dasein’m varlığını ontolojik
olarak yeterli ölçüde belirlemiş olmamız gerekir. Biyoloji alanında
-özellikle de K. E. von Baer’den beri- söz konusu varlık konstitüsyo-
nundan yararlanılıyor olması, bunun felsefice kullanımının “biyolojiz-
me” delalet ettiği anlamına gelmez. Zira müspet bir bilim olarak biyoloji
de bu yapıyı bulup belirleyemez - biyoloji söz konusu yapıyı önceden
varsaymak ve sürekli olarak ondan istifade etmek3 durumundadır
çünkü. Bu yapının biyolojinin tematik nesnesinin a priori'si olarak felsefece
açıktan açığa ele alınması da onun peşinen bir Dasein yapısı olarak
kavranmış olmasını şart koşar. Bu şekilde kavranmış olan söz konusu
ontolojik yapıyı cihet kabul ederek “yaşama” mn varlık konstitüs-
yonu kendi olumsuzlanımlarıyla a priori olarak ihata edilebilir. Ancak
hem ontik hem de ontolojik bakımdan ihtimam-göstermeklik olarak
dünya-içinde-varolmanm önceliği vardır. İşte bu yapıyı temellendirici
yorumlama, Dasein analitiğinde yapılmaktadır.
Fakat söz konusu varlık konstitüsyonuna ilişkin şu ana kadar yapılan
belirlemeler salt olumsuz ifadelerden oluşmuyor mu? Şimdiye kadar,
fundamental olduğu iddia edilen içinde-var-olmanın ne olmadığını işittik.
Gerçekten de öyle. Ancak söz konusu olumsuz karakterizasyonun
öne çıkmış olması bir tesadüf değildir. Bu durum, söz konusu fenomenin
kendi spesifikliğini kanıtlamaktadır ve bu sebeple de sahih, bizatihi
fenomene uygun anlamda olumlu demek olmaktadır. Dünya-içinde-va-
rolmanın fenomenolojik serimlenişi tüm tanınmaz hale getiriş ve üzerini
örtmelerin reddi karakterine sahiptir, çünkü bu fenomen daima her
bir Dasein’da belirli bir surette zaten bizatihi “görülmektedir”. Bu böylea)
Peki, burada “dünyamdan bahsetm eye hakkımız var mıdır? Sadece çevre! Çevre “verir”, biz
“alırız”. Şurada-varolmaklık hiçbir zaman bir dünyaya “sahip” değildir.
60