Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Bir varolan olarak Dasein kendini hep varolduğu imkanlar içinden belirlediği
gibi, aynı zamanda kendi varlığı dahilinde bu varolanı şu veya
bu şekilde anlar. Bu, Dasein’ın varoluş konstitüsyonunun formal anlamıdır.
Ama burada bizim için, söz konusu varolanın ontolojik yorumuna
dair bir talimat da bulunmakladır: Bu varolanın varlıka sorunsalı onun
varoluşunun eksistensiyalitesinden hareketle geliştirilmelidir. Ancak bu,
Dasein’ı somut olarak mümkün olan bir varoluş idesinden hareketle
kurgulamak anlamına gelemez. Aksine, analizin başlangıcında Dasein,
ayrım koyan belirli bir varoluştan hareketle yorumlanmayacak, ayrım
koymayan kendi öncelikleligi ve çoğunluklalığı içinde açığa vurulacaktır.
Dasein’m bu ayrım koymaz hergünkülüğü bir hiç değil, söz konusu
varolanın müspet bir fenomenal niteliğidir. Bizatihi tüm varoluşlar, bu
varlık minvalinden hareketle ve bu varlık minvaline dönerek varolurlar.
Dasein’m bu ayrım koymaz hergünkülüğüne, vasatilik diyoruz.
Ve bu vasati hergünkülük, söz konusu varolanın ontik öncelikleliği-
ni oluşturduğundan, geçmişte Dasein'm açığa çıkarılışı sırasında o hep
atlanmıştır ve atlanmaya da devam etmektedir. O, ontik olarak en yakın
olan ve en iyi bilinen, ontolojik olarak en uzaktaki, en bilinmez olan ve
ontolojik önemi daima gözden kaçırılandır. Augustinus “Quid autem
propinquius meipso mihiV" diye sorduğunda ve “ego certe [44] laboro hic
et laboro in meipso; factus sum mihi terra difficultatis et sudoris nimiil diye
cevap vermek zorunda kaldığında bu, sadece Dasein’m ontik ve
önontolojik gayrişeffaflığı için değil, söz konusu varolanı fenomenal
olarak en yakın varlık minvalinde hem isabet ettirme hem de müspet
bir nitelendirmeyle erişime açma şeklindeki ontolojik ödev için daha da
fazla geçerli olmaktadır.
Fakat Dasein’m vasati hergünkülüğü, sırf bir “veçhe” olarak da görülmemelidir.
Vasati hergünkülükte ve hatta gayrisahihlik halinde de
eksistensiyalitenin yapısı a priori olarak yatmaktadır. Onda da Dasein
vasati hergünkülük halinde varlıkla ilişkilenerek belirli bir tarzda
kendi varlığını mesele ediyordur - ondan kaçma ve onu unutma halinde
bile olsa.
Dasein’ı vasati hergünkülüğü içinde açığa çıkarma, vasati yapıları
muğlak bir belirsizlik anlamında veriyor olacak da değildir. Zira ontik
olarak vasatilik tarzında var olanı, Dasein’m sahih varlığının ontolojik
belirlenimlerinden hiçbir farkı olmayan semereli yapılar içinde kavramak
gayet mümkündür.
a) Daha doğrusu: varlık anlayışının.
1) İtiraflar, Kitap 10, Bölüm 16.
46