Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

dır. Böylelikle can vermenin eksistensiyal kavramı açığa çıkmış olur:
en zati, irtibatsız ve atlatılamaz varlık imkanına yönelik fırlatılmış varlık.
Yine böylece, salt ortadan kalkma veya sadece-yok-olma ve hatta
vefatın “yaşantılanması” gibi durumlara karşı yapılması gereken tahdidimiz
daha da keskinlik kazanmaktadır.
Hitama yönelik varlık, ara sıra kendini belli eden bir tutumdan neşet
ediyor değildir. Aksine o, özsel olarak Dasein’m fırlatılmışlığma ait
olup, (haletiruhiyenin) bulunuşu dolayısıyla bu veya şu şekilde açığa
çıkmaktadır. Dasein’da kendi en zati hitamına yönelik varlığına ilişkin
hakim olan fiili “bilgi” ya da “bilgisizlik”, kendini bu varlık içinde tutmanın
çeşitli suretlerine işaret eden varoluşa-dair imkanların bir ifadesidir
sadece. Fiilen pek çoğumuzun öncelikle ve çoğunlukla ölüm hakkında
bir bilgimizin olmaması, ölüme yönelik varlığın “genel olarak”
Dasein’a ait olmadığının tanıklığı olarak anlaşılmamalıdır. Aksine bu,
Dasein’m öncelikle ve çoğunlukla kendi en zati ölümüne yönelik varlığını,
ondan kaçarcasına örttüğüne tanıklık eder. Dasein varolduğu
müddetçe can verir, ama bu öncelikle ve çoğunlukla düşkünlük suretiyle
olur. [252] Zira fiili varoluş, esasen ve kayıtsız bir fırlatılmış dün-
ya-içinde-varolma-imkanı değildir sadece; çünkü o, zaten hep ilgilendiği
“dünyaya” massohnuştur da. Bahse konu düşkünlük içindeki beraberinde
var olmada, tekinsizlikten kaçış kendini belli eder; yani burada,
kendi en zati ölümüne yönelik varlıktan kaçıştır söz konusu
olan. Varoluş, faktisite ve düşkünlük hitama yönelik varlığı karakterize
etmekte olup, buna göre ölümün eksistensiyal kavramı bakımından
tesis edicidir. Ontolojik imkanı bakımından can verme, ihtimam-göstermeklik"
üzerine dayanm aktadır.
Eğer ölüme yönelik varlık, asli ve özsel olarak Dasein’ın varlığına ait
ise, o zaman o, hergünkülük içinde (önce her ne kadar gayrisahihse de)
teşhir edilebilir olmalıdır. Ve hele ki, hitama yönelik varlık, Dasein’ın
varoluşa-dair bütünlüğünün eksistensiyal imkanını sağlıyorsa eğer, o
zaman burada, şu tezin fenomenal doğrulanışmı bulmak mümkün olabilecektir:
Dasein’m yapı bütünü bütünlüğünün ontolojik üstbaşlığına,
ihtimam-göstermeklik denir. Bu önermenin eksiksiz fenomenal mazu-
riyetini sağlamak için, ölüme yönelik varlık ile ihtimam-göstermeklik
arasındaki rabıtanın sadece öntaslağmı çizmek yeterleri olmayacaktır.
Yapılması gereken onu, Dasein’m en yakın somutlaşımı (yani hergünkü-
lüğü) içinde görünür kılmaktır.
a) Fakat ihtimam -gösterm eklik, varlığın hakikatinden neşet ederek m evcut olmaktadır.
267