Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

in celbetme sırasında kendi en zati varlık imkanını anlar. Bu yüzden bu
celp sükut içinde cereyan eder. Vicdanın sözü asla sözlü beyan şeklinde
değildir. Vicdan sadece sükut içinde celbeder, bir başka deyişle celp,
tekinsizliğin sessizliğinden çıkagelir ve celbedilen Dasein’ı onun kendi
sükunetinde sükunet göstereceği bir şey olarak geri çağırır. Dolayısıyla
vicdana-sahip-olmayı-isteme, bahsedilen bu sükut içindeki sözü ancak
ve sadece ketumiyet içinde anlayabilir. Böylece herkesin aklıseliminden
beslenen lakırtımn sözünü oracıkta bitiriverir.
Vicdanın sükut içindeki bu sözünü, aklıselime dayanan vicdan tefsiri
(ki o, hep “olgulardan hareket etmek” ister) alır ve hemen bizatihi
vicdanın kendisinin bir türlü belirlenemez ve mevcut olamaz olduğunu
beyan eder. Aslında herkes, sadece bağırıp çağıran bir lakırtıyı duyar ve
anlar. Bu ise, hiçbir celbi “tesis edememiş olan” vicdana bir noksanlık
olarak yüklenir ve denir ki, vicdan “ahraz” olduğuna göre mevcut değilmiş
gibi görünmektedir. Böylesine bir tefsire giderek herkes, aslında
sadece kendisine ait olan celbi duymazdan gelmekten ve kıpkısa olan
“duyma” menzilini örtmeye çalışmaktan başka bir şey yapmış olmaz.
Vicdana-sahip-olmayı-istemede yatan Dasein’m açımlanmışlığı, buna
göre; havf bulunuşuyla, en zati vecibe-içinde-olmaya kendini tasarlama
olan anlamayla ve ketumiyet olarak sözle tesis olunmaktadır. Da-
sein’ın bizatihi kendisinde ve kendi vicdanıyla tanıklık edilen söz konusu
müstesna ve sahih açımlanmışlığa (yani zati vecibe-içinde-olm aklığa
[297] ketumca ve havfa hazır olarak kendini tasarlam aya) biz, kapahhğı-
açm a-kararhlığı diyoruz.
Kapalılığı ~açma~kararlılığı Dasein’ın açımlanmışlığımn müstesna bir
halidir. Ama daha önce,1açımlanmışlığı eksistensiyal bakımdan asli hakikat
olarak yorumlamıştık. O, birinci! olarak ne “yargının”, ne de esasen
belirli bir tutumun niteliğidir. O, bizatihi dünya-içinde-varolmanın
özsel bir tesis edenidir. Hakikati, yani fundamental hakikati, bir eksistensiyal
olarak kavramak lazım gelir. “Dasein hakikat içinde vardır” önermesini
ontolojik'bakımdan açıklığa kavuşturunca, Dasein’m asli açım-
lanmışlığinın, varoluşun hakikati olduğu ortaya çıkmış ve: bunun ihata
edilebilmesi için-Dasein’ın sahihliğinin analizine atıfta bulunmuştuk.2
Böylelikle açımlanmışhk 'sayesinde Dasein’m en asli, çünkü sahih
hakikati kazanılmış olunmaktadır. Şuradalığın açımlanmışlığı, eşit derece
asli olarak hep dünya-içinde-varolmanın tamamım açımlar; başka
bir deyişle, “ben varım” diyerek söz konusu varolanın dünyasıni, için­
1) Krş. § 4 4 ,s . 212 vd.
2) Krş. a.g.y-, s. 221.
313