Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

hiptir. Bu durumda “onun keşfedici varlığının gösterilmesi” demek, şu
anlama gelecektir: keşfedilmişligi muhafaza eden ifadenin söz konusu
varolana olan irtibatının gösterimi. İfade bir el-altmda~olandır. Onun
keşfedici olarak irtibat sağladığı varolanı, dünya-içindeki bir el-altm-
da-olan veya mevcut-olandır. İrtibatın kendisi, böylece kendini bir
mevcut-olan gibi sunar. Oysa irtibat, ifade içinde muhafaza edilen keş-
fedilmişliğin daima bir şeylerin keşfedilmişligi olması olgusundan doğar.
Bir başka deyişle yargı, “objeler bakımından geçerli olan bir şeyi
içerir” (Kant). Oysa irtibat, mevcut-olanlar arasındaki bir ilişkiye kendini
tebdil ettiğinden bizatihi mevcut-olma karakterine sahip oluverir.
Bir şeylerin keşfedilmişligi böylece, bir mevcut-olanm (dile getirilen
ifadenin, mevcut-olana yönelik olarak, üzerinde konuşulan varolanın)
mevcut-olan münasipliğine dönüşüverir. Ve söz konusu münasiplik
artık sadece iki mevcut-olan arasındaki ilişki olarak görülmeye başlanınca,
yani ilişkiyi oluşturan öğelerin varlık minvali herhangi bir tefrike
gidilmeden sadece birer mevcut-olan olarak anlaşılınca, o zaman
söz konusu irtibat, iki mevcut-olan arasında mevcut-olan bir mutabakat
olarak kendini gösterecektir.
[225] Varolanın keş/edilmişliği, ifadenin dile getiribnişliği sayesinde
dünya-içinde el-altında-olanm varlık minvaline taşınır. Fakat onun içinde,
bir şeylerin keşfedilmişligi olarak mevcut-olanlarla bir irtibat kalm aya devam
ederse, keşfedilmişliğin (hakikatin) kendisi, iki mevcut-olan (yani in-
tellectus ile res) arasında mevcut-olan bir ilişkiye dönüşüverir.
Dasein’m açımlanmışlıgı içinde temellenmiş olup, eksistensiyal bir
fenomen olan keşfedilmişlik; mevcut-olan, halen bünyesinde irtibat karakteri
taşıyan ve böylelikle mevcut-olan bir ilişkinin parçalarına ayrılabilen
bir hale gelir. Açımlanmışlık olarak hakikat ve keşfeden varlık
ile keşfedilen varolan arasındaki ilişki böylece, dünya-içindeki iki mev-
cut-olanın mutabakatı halindeki hakikate dönüşüverir. Ve böylelikle,
geleneksel hakikat kavramının ontolojik bakımdan nasıl türetilmiş olduğunu
göstermiş oluruz.
Demek ki, eksistensiyal-ontolojik temellendirme rabıtasının nizamı
içinde aslında sonuncu olan, ontik-olgusal bakımdan birinci ve en yakın
sayılmıştır. Fakat bu olgu da aslında, kendi zarureti bakımından yine Da-
sein’ın bizatihi kendi varlık minvali üzerine temellenmiştir. Çünkü ilgilenilen
massetme içinde Dasein, kendini dünya-içinde karşılaşılanlarla anlamaktadır.
Keşfetmeye ait olan keşfedilmişlik, öncelikle dünya-içinde dile
getirilenler aracılığıyla hazır bulunur. Fakat burada hakikatle sadece bir
mevcut-olan olarak karşılaşılmakla kalınmaz, varlık anlayışı esasen bü­
237