Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

in’ın açımlanmışlıgında) temellenmiştir. Fakat hakikat, bu şekilde türemiş
olan ifadenin tefrik edici belirlenimi sayılmaktadır. Dolayısıyla ifade
hakikatinin kökleri, anlamanın açımlanmışlığına kadar geri gitmektedir.1
Fakat biz, ifade hakikatinin menşeinin ilamının ötesine gitmeli
ve mutabakat fenomeninin türemişligini bütün açıklığıyla ortaya koyup
göstermeliyiz.
Dünya-içindeki varolanlarla beraber var olma, yani ilgilenme, keşfe-
dicidir. Ama Dasein’ın açımlanmışlığına özse! olarak söz de aittir.2 Dasein
kendini dile getirendir; kendini - yani varolanlara yönelen keşfedi-
ci varlık olarak dile getirendir. [224] Ve o, keşfettiği varolanlar hakkında
kendini ifade şeklinde dile getirmektedir. İfade, varolanları keşfedil-
mişliklerinin nasıllığı içinde ihbar eder. Muhabereyi müşahade eden
Dasein, bu müşahade sırasında keşfeden varlıkla kendisini, üzerinde
konuşulan varolana dahil eder. Dile getirilen ifade, kendi ne-hakkmda-
lığı içinde söz konusu varolanın keşfedilmişliğini içerir. O, dile getirilenin
içinde muhafaza olur. Dile getirilen, dünya-içinde adeta bir el-altında-olana
dönüşür, kabul edilen ve üzerinde yeniden konuşularak başkalarına
iletilebilen bir el-altmda-olan gibi. Keşfedilmişligin muhafazası
temeli üzerinde, el-altında-olan olarak dile getirilen, kendi üzerinden
hareketle varolana bir irtibat sağlar. Dile getirilen de zaten söz konusu
varolan hakkmdaki bir ifade halini alır. Keşfedilmişlik hep bir şeylerin
keşfedilmişligidir. Tekraren söyleme sırasında bizzat tekraren söyleyen
Dasein, üzerinde konuşulan varolanın bizatihi kendisiyle bir varlık ilişkisi
içine girer. Fakat bu durumda Dasein, keşfetmenin asli tekerrüründen
hem muaftır, hem de kendisini bundan zaten muaf addeder.
Dasein’ın kendisini söz konusu varolanla “ilksel” bir tecrübe içine
sokması gerekmediği halde, yine de kendi varlığı dahilinde onunla
böylesi bir ilişki içinde kalır. Daha geniş bir çerçeve içinden bakıldığında
keşfedilmişlik, sadece kendi keşfetmelerimizle değil, söylenenleri
tevatür yoluyla kendimize maletmelerimizle de sağlanmaktadır. Söylenenler
içinde massolunma ise, herkesin varlık minvaline aittir. Söylenerek
dile getirilen şey, ifade sırasında keşfedilen varolanın varlığını
bizatihi devralır. Fakat eğer bu, onun keşfedilmişliği bakımından açıklıkla
kendine maledilecekse, o zaman o, şu anlama gelecektir: Söz konusu
ifade, keşfedici bir ifade olarak gösterilmelidir. Oysa dile getirilen
ifade bir el-altmda-olandır, öyle ki, keşfedilmişliği muhafaza eden
olarak keşfedilmiş varolana kendi üzerinden sağlanan bir irtibata sa~
1) Krş. § 33, s. 154 vd.: T efsir in Türemi? Bir Hali O larak İfade.
2) Krş. § 34, s. 160 vd.
236