Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Ihtimam-göstermekliğin anlamını arıyoruz dediğimizde, ontolojik
bakımdan neyi aramış oluruz? Anlam ne demektir? Bu fenomenle,
[324] anlama ile tefsir konusunu analiz ederken karşılaşmıştık.1 Buna
göre anlam, bir şeylerin anlaşılabilirliğinin içinde bulunduğu daire
olup, onun kendisi ne açıkça ne de tematik olarak nazan dikkate taşınmış
oluyordu. Anlam birincil tasarımın nereye-yönelikliğidir. Buradan
hareketle bir şey, ne ise o olarak ve kendi imkanı içinde kavranabilmektedir.
Tasarım imkanları açımlar, bir başka deyişle tasarım, mümkün kılan
imkanları açımlar.
Bir tasarımın nereye-yönelikliğini meydana çıkarmak demek, tasarlanmanın
mümkün kıldığı şeyi açımlamak demektir. Söz konusu meydana
çıkarılış, yöntemsel olarak bizden şunu talep eder: Bir tefsirin zeminini
meydana getiren ve çoğu kez de belirtik olmayan tasarımın peşinden
öylesine gidilmelidir ki, tasarım sırasında tasarlanılan, nereye-
yönelikliği bakımından açımlanmak ve kavranabilir hale gelmelidir. O
halde, ihtimam-göstermekliğin anlamını ortaya koymak şu demek olacaktır:
Dasein’m asli eksistensiyal yorumuna zemin teşkil ve ona kılavuzluk
eden tasarımın peşinden öyle biçimde gidilmelidir ki, bu tasarımla
tasarlanılanın nereye-yönelikliği görünür hale gelsin. Tasarlanılan,
Dasein’m varlığıdır. Bu, Dasein’ı sahih bütün-olma-imkanı içinde
tesis eden varlığı kendi içinde açımlayacaktır. Bahse konu tasarlanılanın
(açımlanan ve bu şekilde tesis olunan varlığın) nereye-yönelikliği, bu
varlığın ihtimam-göstermeklik olarak tesis olunmasını mümkün kılan
şeyin, ta kendisidir. Demek ki, ihtimam-göstermekliğin anlamına ilişkin
soruyla aslında şunu sormuş oluyoruz: İhtimam-göstermekliğin eklem ­
lenmiş yapı bütünü bütünlüğünü, ortaya çıkan eklemlenişinitı birliği içinde
mümkün kılan nedir?
Titiz biçimde ele alacak olursak aniam, varlığı anlamanın birincil
tasarımının nereye-yönelikliği demektir. Kendi kendini açımlamış
olan dünya-içinde-varolma, tam da kendisi olan varolanın varlığı sayesinde,
dünya-içinde keşfedilen varolanın varlığını da eşit derecede
asli olarak anlamakta ve fakat bunu, kendine tema efmçdiği gibi onu
ayrımlaştırmadan onun birincil halleri olan varoluş ve gerçeklik içip-
de yapmaktadır. Varolanlara ilişkin her türlü ontik tecrübe, el-altmda-olanların
bir-şey-için-bakışsal muhasebesi ve mevçut-olanlara dair
müspet bilimsel bilgi, bunlara tekabül eden varolanların az çok, şeffaf
olan varlık tasarımları üzerine bina edilmiştir. Fakat bu tasarımlar,