Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

olarak ortaya çıkarmıştık, işte öndeleme, bu imkanı bir imkan olarak
açımlamaktadır bize. Demek ki kapalılığı-açma-kararhlığı, öndeleyici olduğunda
ancak Dasein’m en zati varlık imkanına yönelik bir varlık haline
gelebilmektedir. Vecibe-içinde-olma-imkamnda adı geçen “imkan”,
ölüme yönelik varlık olarak kendini “kalifiye” ettiğinde ancak,
kapalılığı-açma-kararlılığmı anlayacak duruma gelebilir.
Dasein’m kendi varoluşu içinde kararlılıkla ve sahiden devraldığı
şey aslında şudur: Dasein kendi butlanının batıl nedeni olarak vardır.
Daha önce, ölümü eksistensiyal olarak anlamaya çalışırken şunu tespit
etmiştik: varoluşun imkansızlığı olarak karakterize edilen imkan; başka
bir deyişle, Dasein’m düpedüz butlanı. Ölüm Dasein’a, “hitam” edince
eklenen bir şey değildir. Aksine Dasein, ihtimam-göstermeklik olarak
var olduğu için, kendi ölümünün fırlatılmış (yani batıl) zemin ve nedenidir.
Dasein’m varlığına asli olarak hakim olan butlan, sahih ölüme yönelik
varlık sırasında kendini kendine açar. Demek ki öndeleme, Dasein’m
bütünlüklü varlığının zemini üzerinden hareketle vecibe-içinde-olmayı
açığa çıkarmaktadır. Başka bir deyişle ihtimam-göstermeklik, eşit
derecede asli olarak hem ölümü hem de vecibeyi bünyesinde barındırır.
Öndeleyici kapalılığı-açma-kararhlığı sahih ve tam ise, yani asli ise ancak,
vecibe-içinde olma imkanını anlayabilir.1
[307] Vicdanın celbini anlama, herkes içine kaybolmuşluğu açığ
çıkartır. Kapalılığı-açma-kararlılığı Dasein’ı, kendi en zati kendi-olma-
imkanına geri getirir. En zati varlık imkanımızın, kendisi için sahih ve
tam olavak şeffaflaşabilmesi ise, en zati imkan olarak ölüme yönelik an-
lamasal varlık içinde mümkün olabilmektedir.
Celbetme sırasında vicdanın celbi, Dasein’m bütün “dünyevi” kabul
görme ve imkanlarının üzerinden atlayıp geçer. Hiçbir müsamahakar-
bakışa sahip olmaksızın o, Dasein’ı kendi vecibe-içinde,«İma-imkanı
içinde kendi-başma-bırakır ve ona sahih olarak var oluşu layık görür.
En zati varlık imkanımıza yönelik olarak özsel bakımdan kendi-başımı-
za-bırakılıyor oluşumuzun getirdiği aralıksız katiyet, ölümü öndeleme-
1) Dasein’m varlık konstıtüsyonuna asli olarak ait olan vecibe-içinde-oluş, teolojik anlam da'
ki status corrypfiotjis’ıen kesin olarak aya tutulmalıdır. Eksistensiyal olarak belirlediğimiz vecibe-içinde-oluştan
harekede teoloji, kendi fiili im kanının ontolojik koşulunu bulabilir. Fakat
s ö z konusu siötus idesiyle belirlenilen vecibe, bambaşka minvale sahip bir fiîii sebebiyet verme
durumundan ibaret kahr. Onun kendisiyle ilgili tanıklığı, 'herhangi bir felsefi tecrübeye
esasen- kapalı kalmaktadır. Vecibe-içinde-olm anın eksistensiyal analizi, günahın m üm kün
olup olmadığına ilişkin ne lehte, ne de aleyhte bir kanıt sunmaktadır. Hatta şunu bile diyebiliriz:
Dasein’m ontolojisinin, kendi başm d bırakıldığında böyle bir imkana imkan taryyıp tanımadığım
bile söyleyemeyiz. Çünkü felsefi bir sorgulama olarak o, günah diye bir şey hakkında
esasen hiçbir şey “bilem em ektedir”.
324