Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

sa, o zaman ölüme yönelik sahih varlığın ontolojik imkanını “nesnel”
olarak karakterize etmek nasıl mümkün olacaktır? Sorgulanmaya açık
böylesi bir varoluşa-dair varlık-imkanımn eksistensiyal olanağım tasarlamaya
çalışmak fantastik bir girişim olarak kalmaya mahkum değil midir?
Böylesi bir tasarımın uydurma ve keyfi bir kurgulamanın ötesine
gidebilmesi için nelere ihtiyaç vardır? İşbu tasarıma yönelik talimatları
bizatihi Dasein sağlayabilmekte midir? Söz konusu tasarımın fenomenal
mazuriyetini sağlayabilecek sebepleri Dasein’m kendisinden temin
etmek mümkün müdür? Şu anda ortaya attığımız ontolojik ödevin hatlarını,
Dasein’ın şimdiye kadarki analizinden çıkarsayabilir ve onu emniyetli
bir güzergaha taşıyabilir miyiz?
Ölümün eksistensiyal kavramım daha önce sabitlemiş, dolayısıyla hitama
yönelik sahih varlığın olası tutumlarını da onunla birlikte tespit etmiştik.
Keza ölüme yönelik gayrisahih varlığı da karakterize etmiş ve
ölüme yönelik sahih varlığın nasıl olamadığına ilişkin menfi bir öntasla-
ğı sunmuştuk, işte bu müspet ve menfi talimatlar sayesinde, ölüme yönelik
sahih varlığın eksistensiyal binasını tasarlamak artık mümkündür.
Dasein açımlanmışlıkla, yani bulunuşsal anlamayla tesis edilmiştir.
Ölüme yönelik sahih varlık; en zati, irtibatsız imkanından kaçm am az,
işbu kaçış sırasında onu örtem ez ve onu herkesin anlayışına uygun şekle
dönüştüremez. Ölüme yönelik sahih varlığın eksistensiyal tasannu,
öyle bir varlığın momentlerini ortaya çıkarmalıdır ki, bahse konu imkana
yönelik kaçkınsız ve örtmesiz varlık anlamında ölüm, bu varlık sayesinde
tesis edilmek suretiyle anlaşılabilir hale gelsin.
[261] Öncelikle yapılması gereken, ölüme yönelik varlığı bizathi
Dasein’m bir imkanına (yani en müstesna imkanına) yönelik varlığı olarak
ifade edebilmektir. Bir imkana yönelik, yani mümkün olan bir şeye
yönelik varlık, şu demek oluyor mesela: mümkün olabilen bir şeye istihdaf
etmek, onun gerçekleşmesini hedeflemek üzere onunla ilgilenmek
ve saire. El-altmda-olanlar ve mevcut-olanlar sahası içinde sürekli
olarak bu türden imkanlarla karşılaşırız: ulaşılabilir olan, hakim olunabilen,
icra edilebilir olan ve benzeri şeyler. Mümkün olabilenlere ilgilenilerek
istihdaf etmek, mümkün olanın imkanını onu hazır hale getirmek
suretiyle yok etme eğilimini taşımaktadır bünyesinde. El-altmda-
olan gereçlerle ilgilenilerek'(vücuda getirme, hazır hale getirme, yerini
değiştirme vs.) onları gerçekleştirmek ise daima izafi bir şeydir, eğer
gerçekleştirilmiş olan bu şey tam da bir ilintililik varlık karakterine sahipse.
Yani bu şey, gerçekleştirilmiş olduğu halde bir şeyin imkanı olarak
gerçek kalır ve bir-şey içinlikle karakterize olur. Burada yürüttüğü­
276