Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

in’a fenomenal bakımdan layık kavramlar mıdır? “Ölüm” ifadesi biyolojik
mi, yoksa eksistensiyal-ontolojik bir imleme mi sahiptir ve münasip
biçimde ihata edilmiş midir? Dasein’ı kendi tamlığı içinde erişilebilir
kılan bütün imkanları sahiden de sağlayabildik mi?
Kestirme bir yoldan Dasein’m bütünlüğü meselesini batıl kabul edip
onu ilga etmeye çalışmadan önce söz konusu soruların cevaplandırılması
şarttır. Dasein’m bütünlüğüne ilişkin soru hem varoluşa-dair (Dasein’m
olası bütün-olma-imkanına ilişkin), hem de eksistensiyaldir
(“hitam” ve “bütünlüğün” varlık konstitüsyonuna ilişkin). Şimdiye kadar
geride tuttuğumuz bazı varoluş fenomenlerinin müspet analizi burada
talep edilmektedir bizden. Bu etütlerin odağında Dasein’sal hitamoluşun
ontolojik karakterizasyonu ile eksistensiyal bir ölüm kavramının
kazanılması durmaktadır. Bunlara ilişkin incelemelerimiz şu şekilde
eklemlenmiştir: Başkalarının ölümünün deneyimlenebilirliği ve bir
bütün olarak Dasein’m kavranılma imkanı (§ 47); noksanlık, hitam ve
bütünlük (§ 48); ölümün eksistensiyal analizinin bu fenomenin olası
diğer yorumlarından ayrılıp sınırlandırılması (§ 49); ölümün eksistensiyal-ontolojik
yapısının öntaslağı (§ 50); ölüme yönelik varlık ve Dasein’ın
hergünkülüğü (§ 51); hergünkü ölüme yönelik varlık ve eksiksiz
bir eksistensiyal ölüm kavramı (§ 52); ölüme yönelik sahih varlığın
eksistensiyal tasarımı (§ 53).
§ 47. Başkalarının Ölümünün Deneyimlenebilirliği ve
Bir Bütün O larak Dasein’ın Kavranılma İmkanı
Dasein’m ölümle tamlığına kavuşması, onun şurada varlığım da kaybetmesi
demektir aynı zamanda. Oysa artık-şurada-var-olmamaya geçiş,
Dasein’ı tam da bu geçişi deneyimleyebilme ve onu deneyimlenen
bir şey olarak anlayabilme imkanından çekip çıkarır. Çünkü böylesi bir
şey, ilgili Dasein’a kendi olmaklığı bakımından esirgenmiştir. Bu yüzden
başkalarının ölümü çok daha nüfuz edici hale gelir. Böylelikle Dasein’m
sonlanışı sanki çok daha “nesnel” biçimde erişilir olur. Böylece
Dasein, hele ki o, özü gereği başkalarıyla birlikte-olma olarak var olduğundan,
belli bir ölüm tecrübesi kazanmış olur. Ölümün bu şekilde söz
konusu olan “nesnel” verililiği, sanki böylece Dasein’m bütünlüğünün
ontolojik ihatasına imkan tanıyabilecektir.
[238] Dasein’m birlikte-olma varlık minvalinden hareketle ortaya
konmuş olan ve bu yüzden de kendimize oldukça yakın gelen yukarıdaki
malumat; başkalarının Dasein’mın sona erişini, Dasein’m bütünlü-
252