Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

palılığı açma-kararlılığı, buradan hareketle kendine yönelecek biçimde
temayül gösterir. O, sadece öndeleyici kapalılığı-açm a-kararlılıgı olarak
kendi imkanlarını sahih ve tam biçimde var edebilmektedir.
Öte yandan kapalılığı-açma-kararlılıgı ile öndeleme arasındaki “rabıtayı”
yorumlamak suretiyle bizatihi öndelemenin eksiksiz eksistensiyal
anlayışını sağlayabilmiş olduk. $u ana kadar o, sadece ontolojik
bir tasarım sayılıyordu. Ama şimdi şunu gösterebilmiş olduk: öndeleme
Dasein’a zorla yakıştırılmış bir uydurma imkan değildir. Öndeleme
bizzat Dasein tarafından tanıklık edilen varoluşa-dair bir varlık
imkanının hali olup, kendini kapalılığı-açma-kararlılıgı içinde sahih
biçimde anlayabilmesi için bunu kendine layık görmesi lazım olmaktadır.
Öndeleme askıda duran bir davranış olarak “var” oluyor değildir.
O, varoluşa-dair olarak tanıklık edilen kapalılığı-açm a-kararhlığı
içinde saklı duran ve buna göre kendi sahifıliğinin imkanına da tanıklık
eden bir im kan olarak kavranılm ak zorundadır. Sahih bir “ölüm hakkında
tefekkür etme”, varoluşa-dair biçimde bizzat şeffaf hale gelmiş
bir vicdana-sahip-olmayı-istemedir aslında.
Sahih kapalılığı-açma-kararlılıgı, öndeleme sayesinde ihata edilmiş
olan haline yöneliyorsa ve eğer öndeleme Dasein’m sahih bütün-olma-
imkanım tesis ediyorsa, o zaman, varoluşa-dair biçimde tanıklık edilen
kapalıhğı-açma-kararhhğında Dasein’m sahih bütün-olma-imkanma da
tanıklık edilmiş olunmaktadır. Dolayısıyla bütün-olma-imkanına dair soru,
aslında fiili-varoluşa-dair sorudur. Bu soruyu Dasein, kapalılığı-açm a-
kararhlığı içinde cevaplandırır. Dasein’m bütün-olma-imkanma ilişkin
soru, başta' işaret edilen karakterinden artık tamamen sıyrılmış durumdadır.
Zira görülmektedir ki o, bir bütün olarak Dasein’m eksiksiz “donesini”
sağlama gayretinden doğan Dasein analitiğinin sadece teorik,
metodik bir sorusu değildir. Daseiri’m bütünlüğüne ilişkin başlangıçta
sadece ontolojik-metodik biçimde irdelenen bu soru, tümden haksız da
değildir aslında. Bunun nedeni, onun temelinin Dasein’m ontik bir imkanına
da dayanıyor olmasıdır.
Öndeleme ile kapalılığı-açma-kararlılıgı arasındaki “rabıtanın” açığa
kavuşturulması (yani kapalılığı-açma-kararlılığının öndelemenin olanaklı
modalizasyonu olması), Dasein’m sahih bir bütün-olma-imkanı-
nın fenomenal tanıklığına dönüşmüştür. Eğer bu fenomen sayesinde
Dasein’m kendi kendine ve kendi önüne taşındığı bir varlık minvaline
isabet etmişsek, herkesin aklıselimine dayalı hergünkü Dasein’m tefsiri
bakımından o, hem ontik hem de ontolojik açıdan anlaşılamaz olmak
1) Krş. § 4 5 , s, 231 vd.
327