Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

olur. Bu tefsirde herkes, Dasein için halen erişilebilir ve ilgilenilebilir
olanlara göndermede bulunur. Hergünkülük ilgilenmenin ivediliği içine
duhul ederek “ölüm hakkındaki edimsiz” ve bitap düşüncenin zincirlerini
kuşanır. Böylelikle ölüm, “bir başka bahara” ötelenir ve bu yapılırken
de sözde “genel efkar” referans gösterilir. Böylece herkes, ölümün
kesinliğinin kendine özgü olan şeyini, yani her an mümkün olabilirliğini,
örtüverir. Ölümün kesinliği ile ne-vakidiğinin belirsizliği el ele
gitmektedir. Ölüme yönelik hergünkü varlık, bu belirsizlikten kaçınmak
için ona bir belirlilik kazandırmaya çalışır. Fakat onu belirleme
gayreti, vefatın başa geliş vaktini önceden hesaplamak anlamına gelemez.
Yani Dasein, bu türden bir belirlilikten kaçar. Kesin olan ölümün
belirsizliğini hergünkü ilgilenmelerimiz kendisi için şöyle şekillendirir:
Onun önüne en yakınımızdaki gündelik işlerin kontrol edilebilir ivedilik
ve imkanlarını set olarak çeker.
Belirsizliğin üzerinin örtülmesi, kesinliğe de isabet eder ama. Böylece
ölümün en zati imkan karakteri perdeleniverir: Kesindir ama belirsizdir
de; yani her an mümkündür.
Herkesin ölüm üzerine ve ölümün Dasein’a duhul etme suretleri
hakkında sarfettiği hergünkü sözlerin eksiksiz yorumu, kesinlik ve belirsizlik
karakterlerine vardırmıştır bizi. Böylece ölümün tam eksistensiyal
ontolojik kavramının ana hatlarını şu şekilde belirleyebiliriz: Dasein’ın
hitamı olarak ölüm; Dasein'ın en zati, irtibatsız, kesin ve bu haliyle
belirsiz 1259] ve atlatûam az imkanıdır. Dasein’ın hitamı olarak ölüm,
Dasein’ın varlığı içinde onun hitamına yönelik olarak vardır.
Hitama yönelik varlığın eksistensiyal yapısının ihata edilişi, Dasein’m
Dasein olarak bütün olabileceği varlık minvalinin ortaya çıkarılışına
hizmet etmektedir tümüyle. Hergünkü Dasein’ın da kendi hitamına
yönelik olarak var olması, yani kendi ölümüyle sürekli olarak ve fakat
“kaçkınca” hesaplaşması bize göstermektedir ki, bütünlüğü tamamlayan
ve belirleyen hitam, Dasein’ın kendi vefatıyla ona nihayet ulaştığı
bir şey değildir. Ölümüne yönelik olarak varolan Dasein’da, bütün herşeyin
önünde bulunan kendisinin en uç henüz-olmamışlığı zaten ona
hep dahil edilidir. Bu yüzden Dasein’ın henüz-olmamışhğım noksanlık
olarak yorumlarken (üstelik ontolojik bakımdan bu münasip de değildir),
formal bir çıkarsama yaparak bunu onun bütünsüzlüğü olarak
görmek hiçbir haklılığa sahip değildir. Kendini-önceleme karakterinden
hareketle temin edilen henüz-olmamışlık fenomeni, aynen esasen ihtimamgöstermekliğin
yapısında olduğu gibi, olası bir varoluşsal bütiin-oluş aleyhine
göreve çağnlacak bir üst temyiz makam ı değildir. Ayrıca bahse konu
274