Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

lanmış bir doğanın “ışığında” “olgu” gibisinden bir şey bulunabilmekte
ve bu tasarımdan hareketle o, düzenleyici biçimde tertip edilen bir deney
için temel alınabilmektedir. “Olgulara dayalı bilimin” “temellendirilmesi",
araştırmacıların şunu anlamasıyla mümkün olabilmiştir: “salt
olgu” diye bir şey esas itibariyle bulunmamaktadır. Öte yandan doğanın
matematiksel tasarımında birincil önemi haiz olan bizzat matematiğin
kendisi değil, onun bir a priori'yi açımlamış olmasıdır. Dolayısıyla matematiksel
doğa bilimlerinin diğer bilimlere örnek teşkil ediyor olması,
onun spesifik katiyetinde ve “herkes” için bağlayıcı olmasında değil, tema
ettiği varolanın onunla birlikte öylesine keşfedilmesidir ki, varolanlar
da zaten ancak bu şekilde keşfedilebilmektedir: varolanın varlık
konstitüsyonunu peşinen tasarımlayarak yani. Rehber olan varlık anlayışının
temel kavramlarının çalışılması sayesinde elde edilen yöntemin
kılavuz niteliği, terminolojinin yapısı, buna ait olan doğruluk ve kesinlik
imkanları, temellendirme [363] ve kanıtlama minvalleri, bağlayıcılık
halleri ve muhabere minvalleri bu şekilde belirlenmiş olmaktadır.
Bu momentlerin oluşturduğu bütün, bilimin eksiksiz eksistensiyal kavramını
tesis etmektedir.
Hep şu veya bu şekilde karşılaştığımız varolanın bilimsel tasarımı,
onun varlık minvalini sarih olarak anlamamızı sağlar. Öyle ki, dünyaiçindeki
varolanları saf biçimde keşfetmeye giden olası yollar böylece
açığa çıkmış olur. Söz konusu tasarım bütününe biz tematizasyon diyoruz
(ki buna, varlık anlayışının ifadelenişi, onun rehberliğinde ihata
olunan konu alanı ve bahse konu varolana münasip gelen terminolojinin
hatlarının önceden çizilmesi aittir). Tematizasyon dünya-içinde
karşılaşılan varolanı öyle bir şekilde serbest bırakmayı hedefler ki, bu
sayede saf bir keşfin “karşı tasarımı”, yani onun nesne haline gelmesi
mümkün olabilsin. Başka bir deyişle tematizasyon nesneleştirmektedir.
O, varolanı evvela “konduruyor” değil, onu serbest bırakıyor ve böylece
“nesnel” olarak soruşturulup belirlenebilir hale getiriyor. Dünyaiçinde
mevcut-olan nesneleştirici varlık, müstesna bir huzura-getirme
karakterine sahiptir.1O, bir-şey-için-bakışın huzura getirişinden şu açı-
X) Her bilginin bir “görüyü’' hedeflediği tezi, şu zamansal anlama sahiptir: her türlü bilme bir
buzura-getirmedir. Her bilim in ve hatta felsefi bilginin huzura-getirmeyi hedefleyip hedeflemediği
konusunu henüz açık bırakıyoruz. - Duyusal algıyı karakterize ederken Husserl “huzura-getirme”
ifadesine başvurmaktadır. Krş. Logische Untersuchungen, 1. Basım (1 9 0 1 ), c.
2} s. 588 ve 6 2 0 . Esasen algı iie görünün yönetim sel analizi, söz konusu fenomenin '‘zamansal”
bakımdan ifade edilmesini gerekli kılmıştı. '"Bilincin” yönelimselliğinin Dasein’m ekstatik
zamansallığı üzerine tem ellenip tem ellenm ediği, öyle İse, bunun nasıl olduğu meselesi, bundan
sonraki bölümde ele alınacaktır.
385