Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

da açıkça dile getirilmeyen ontolojik önbelirlenimlerine karşı yeterli bir
fenomenal ufuk temin edilmeye çalışılmıştı. Dünya-içinde-varolma, öncelikle
dünya fenomeni bakımından karakterize edilmeye çalışılmıştı.
Bu maksatla çevreleyen-dünya “içindeki" el-altmda-olanlarm ve mevcut-olanların
ontik-ontolojik ifadelenişinden hareket edilmiş, buradan
da dünya-içindeliğe varılarak onlardan tefhim edilmişti. Dünyasallık fenomeni
de işte bu dünya-içindelik üzerinden görünür kılınmaya çalışılmıştı.
Oysa görülmüştü ki, dünyasallığm yapısı demek olan imlenimsellik,
özü gereği açımlanmışlığa ait olan anlamanın kendini tasarladığı
nereyelikle tam bir kenetlenme içindedir. Bu ise Dasein’m varlık-imkamydı,
bir-şey-uğruna varolduğu ne ise oydu.
Şimdi ise hergünkü Dasein’m zamansal yorumunu, açımlanmışlıgın
kendini tesis ettiği yapılardan başlatmamız gerekecektir. [335] Bunlar
şunlardır: anlama, bulunuş, düşkünlük ve söz. Bahse konu fenomenler
bakımından açığa çıkartılması gereken zamansallığın husule gelme halleri,
dünya-içinde-varolmanm zamansallığını belirlememize yarayan zemini
sağlayacaktır. Bu ise bizi yine dünya fenomenine götürecek ve
dünyasallığm özgün zamansal meselesini ihata etmemize imkan tanıyacaktır.
Bu da, en yakınımızdaki hergünkü dünya-içinde-varolma olan
düşkün bir-şey-için-bakışsal ilgilenmenin karakterizasyonu sayesinde
doğrulanabilmelidir. Söz konusu ilgilenmenin zamansallığı sayesinde
bir-şey-ıçin-bakış, bakarak müşahade edişe ve onda temellenen teorik
bilgiye dönüştürülebilmektedir. Dünya-içinde-varolmanm bu şekilde
ortaya çıkan zamansallığı, aynı zamanda Dasein’m kendine özgü mekansallığınm
da temelini oluşturmaktadır. Yani mesafe ile istikametin
zamansal konstitüsyonunu da göstermemiz gerekmektedir. Söz konusu
analizleri bir bütün olarak ele aldığımızda, Dasein’m gayrisahihliğinin
ontolojik olarak onda temellendiği zamansallığın belirli bir husule getirme
imkanı açığa çıkacak ve bizi, hergünkülüğün zamansal karakterinin
(yani şimdiye kadar hep kullanageldiğimiz “öncelikle ve çoğunlukla”
ifadesinin) nasıl anlaşılması gerektiği sorusuna götürecektir. Söz konusu
meselenin tespiti, bu fenomenin şu ana kadarki açığa kavuşturuluşunun
yetersiz olduğunu, yanı sıra ne açıdan yetersiz olduğunu net
biçimde ortaya koyacaktır.
İşbu bölüm, dolayısıyla şu şekilde eklemlenmiş olacaktır: esas itibariyle
açımlanmışlıgın zamansallığı (§ 68); dünya-içinde-varolmanın zamansallığı
ve aşkmlık meselesi (§ 69); Dasein’sal mekansallığm zamansallığı
(§ 70); Dasein’m hergünkülüğünün zamansal anlamı (§ 71).
355